សារាចរថ្មី ដើម្បីបិទអាជីវកម្មសាលអ៊ិនធឺណេតកាហ្វេ
សម្ព័នខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស (លីកាដូ)
សម្ព័នខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្ស (លីកាដូ)
Map produced by LICADHO showing 500-meter buffer zones from education institutions (black squares)
ថ្ងៃ១៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១២ - រាជរដ្ឋាភិបាលបានចេញនូវសារាចរថ្មីមួយដោយបញ្ជាឲ្យ បិទអាជីវកម្មសាលអ៊ិនធឺណេតកាហ្វេ ដែលមានទីតាំងក្នុងចំងាយ ៥០០ម៉ែត្រ ពីគ្រឹះស្ថានអប់រំ និង សាលារៀន (បទបញ្ជា ដែលអាចស្ទើរតែហាមឃាត់ការធ្វើអាជីវកម្មជាច្រើន នៅកណ្តាលរាជធានី ភ្នំពេញ ប្រសិនបើត្រូវបានអនុវត្ត)។
សារាចរ ដែលត្រូវបានចេញផ្សាយ ដោយក្រសួងប្រៃសណីយ៍ និងទូរគមនាគមន៍ នៅថ្ងៃទី១២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១២ ក៏បានផ្តល់នូវការរឹតបន្តឹតថែមទៀតផងដែរ ដោយមិនកំណត់ត្រឹមតំបន់ដែល ប៉ះពាល់ដល់សាលារៀនឡើយ។ រាល់អាជីវកម្មសាលអ៊ិនធឺណេតកាហ្វេ ត្រូវតម្រូវឲ្យមានការហាម ប្រាមនូវការលេង “រាល់ល្បែងហ្គេមគ្រប់ប្រភេទ”។ សារាចរនេះ បានធ្វើឲ្យសកម្មភាពលេងល្បែង ហ្គេម មានកម្រិតស្មើគ្នានឹងការប្រព្រឹត្តិបទល្មើស។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក នាយិកាអង្គការសិទិ្ធមនុស្ស លីកាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងក្លា ដើម្បីបិទនូវកន្លែង ដែលមានផ្តល់នូវសេវាអ៊ីនធឺណេតថោកសមរម្យ និងងាយស្រួលរកបាន សម្រាប់ការប្រើប្រាស់អ៊ិនធឺណេតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មិនត្រឹមតែគ្មានមូល ហេតុផ្លូវច្បាប់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាបំណងយ៉ាងច្បាស់ក្នុងការបិទនូវផ្នែកខ្លះ នៃការទទួលបាន ប្រភពព័ត៌មានដែលឯករាជ្យរបស់ប្រជាពលរដ្ឋពីគេហទំព័រថ្មីៗ និងប្រពន្ធ័ផ្សព្វផ្សាយពត៌មានសង្គម ដូចជាហ្វេសប៊ុក”។
ទោសបញ្ញត្តិសម្រាប់ការបំពានសារាចរ គឺជាការបង្ក្រាប ការរឹបអូសយកនូវសម្ភារៈ និងការ ឃាត់ខ្លួន ប្រសិនបើបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌត្រូវបានប្រព្រឹត្ត។ គ្មានមូលដ្ឋានផ្លូវច្បាប់ណាមួយសម្រាប់ កំណត់ទោសបញ្ញត្តិ ដោយផ្អែកទៅលើទីតាំងហាង ឬក៏ការលេងល្បែងហ្គេមនៅលើកុំព្យូទ័រឡើយ។ យោងតាមមាត្រា១ នៃច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាចែងថា លិខិតគតិយុត្តិ ដែលបាន ចេញ ដោយស្ថាប័ននីតិប្រតិបត្តិ គឺគ្រាន់តែអាចកំណត់នូវបទល្មើសលហុ ដែលអាចពិន័យបានដោយ ការផាកពិន័យប៉ុណ្ណោះ (ដោយមិនមានឃុំខ្លួន ឬរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បត្តិឯកជនឡើយ)។ ហើយការ សម្រួលដល់ការទទួលបានសម្ភារៈរូបថតអាសអាភាស និងសកម្មភាពបទល្មើសផ្សេងៗ ដែលត្រូវបាន ពិពណ៌នានៅក្នុងសារាចរ គឺបានកំណត់នៅក្នុងច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌ និងច្បាប់ផ្សេងៗទៀត នៃព្រះរាជា ណាចក្រកម្ពុជារួចទៅហើយ។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “សារាចរនេះ មិនមានលក្ខណៈចាំបាច់នោះទេ ហើយមិនត្រឹមត្រូវទេ។ អ្នកនាងបានបន្ថែមទៀតថា៖ “បទល្មើសដែលលើកឡើងក្នុងសារាចរនេះ គឺជា អំពើខុសច្បាប់រួចជាស្រេចទៅហើយ។ អ្វីដែលសេសសល់ គឺជាការបង្កើតឡើងជាឧបសគ្គ ដែលមិន សមហេតុផលក្នុងប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណេត ដោយដាក់បន្ទុកមកលើម្ចាស់អាជីវកម្មស្របច្បាប់ និងអតិថិជនរបស់អ្នកទាំងនោះ។
សារាចរនេះ មិនបានបង្ហាញពីនីតិវិធីរបស់តុលាការក្នុងការបិទ និងរឹបអូស ដែលនេះជារំលោភ ដោយផ្ទាល់ទៅលើរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា ដែលការពារសិទិ្ធកាន់កាប់លើទ្រព្យសម្បត្តិឯកជន និងបន្ថែម កាតព្វកិច្ចផ្លូវច្បាប់ ដើម្បីធានានូវដំណើរការនេះ។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណេតខ្លួនឯង មិនមែនជាបទ លើ្មស ឬក៏មិនមែនជាវិធីពិសេសក្នុងការប្រព្រឹត្តបទលើ្មសទេ។ សិស្សានុសិស្សអាចទទួលបានពត៌មាន ដ៏ច្រើនលើសលប់ពីប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណេត ដែលពត៌មានមួយចំនួនអាចមានសារៈសំខាន់ក្នុងការសិក្សា របស់អ្នកទាំងនោះ។ នេះ ដោយមិនរាប់ទាំងការចាំបាច់នៃភាពប៉ិនប្រសប់នៃការប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័រ សម្រាប់គោលដៅការងារនាថ្ងៃអនាគតផងនោះ”។
សារាចរ បានបន្ទរឡើងនូវការរិតត្បិតដូចគ្នានៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម និងចិន (ជាប្រទេសពីរ ដែលល្បីល្បាញខាងមិនសូវមានសេរីភាពលើការប្រើប្រាស់អ៊ិនធឺណេត)។ វាក៏បានបន្តពីសារាចរដ៏ចំរូងចំរាសមួយផ្សេងទៀត ដែលត្រូវបានចេញនៅដើមឆ្នាំនេះ ដោយតម្រូវឲ្យហាងអ៊ិនធើណេតកាហ្វេថត និងប្រមូលពត៌មានលំអិតអំពីអតិថិជនរបស់ខ្លួន។ អង្គការសិទិ្ធមនុស្ស លីកាដូ មានការព្រួយបារម្ភថា សារាចរទាំងនេះ គឺជាការបង្ហាញឲ្យឃើញជាមុននៃបទបញ្ញត្តិ ដែលនឹងអាចត្រូវបានគេដាក់ឲ្យមាននៅក្នុងច្បាប់ប្រឆាំងបទល្មើសតាមប្រព័ន្ធអ៊ិនធើណេតនាពេលខាងមុខ ដែលច្បាប់នេះ នៅជាសេចក្តី ព្រាងនៅឡើយនាពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយដែលរាជរដ្ឋាភិបាលបានបន្តរក្សាជាការសម្ងាត់ ទោះជាមានការ ទាមទារម្តងហើយម្តងទៀតឲ្យបង្ហាញចេញក៏ដោយ។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “នៅក្នុងប្រទេស ដែលមានប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយបែបប្រពៃណី ដូចជាស្ថានីយ៍ទូរទស្សន៍ និងវិទ្យុភាគច្រើនស្ថិតក្នុងដៃរបស់គណបក្សកាន់អំណាច ដូចនេះសមត្ថភាពក្នុងការទទួលបានសំលេង ដែលឯករាជ្យ និងចំបាច់ តាមរយៈប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណេត គឺជាការចាំបាច់”។ អ្នកនាងបានបន្តទៀតថា៖ “មធ្យោបាយដើម្បីទទួលបានពត៌មានតាមរយៈប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណេត និងនិយាយដោយសេរីនេះ គួរតែត្រូវបានការពារ មិនមែនធ្វើការវាយប្រហារនោះទេ”។
សម្រាប់ពត៌មានបន្ថែម សូមទាក់ទង:
• Mr. Am Sam Ath, Technical Supervisor Tel: (+855) 012-327-770 [Khmer]
• Ms. Naly Pilorge, Director of LICADHO Tel: (+855) 012-803-650 [English, French]
Download full statement (PDF;English)
មើលសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ (PDF;Khmer)
សារាចរ ដែលត្រូវបានចេញផ្សាយ ដោយក្រសួងប្រៃសណីយ៍ និងទូរគមនាគមន៍ នៅថ្ងៃទី១២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១២ ក៏បានផ្តល់នូវការរឹតបន្តឹតថែមទៀតផងដែរ ដោយមិនកំណត់ត្រឹមតំបន់ដែល ប៉ះពាល់ដល់សាលារៀនឡើយ។ រាល់អាជីវកម្មសាលអ៊ិនធឺណេតកាហ្វេ ត្រូវតម្រូវឲ្យមានការហាម ប្រាមនូវការលេង “រាល់ល្បែងហ្គេមគ្រប់ប្រភេទ”។ សារាចរនេះ បានធ្វើឲ្យសកម្មភាពលេងល្បែង ហ្គេម មានកម្រិតស្មើគ្នានឹងការប្រព្រឹត្តិបទល្មើស។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក នាយិកាអង្គការសិទិ្ធមនុស្ស លីកាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងក្លា ដើម្បីបិទនូវកន្លែង ដែលមានផ្តល់នូវសេវាអ៊ីនធឺណេតថោកសមរម្យ និងងាយស្រួលរកបាន សម្រាប់ការប្រើប្រាស់អ៊ិនធឺណេតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មិនត្រឹមតែគ្មានមូល ហេតុផ្លូវច្បាប់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាបំណងយ៉ាងច្បាស់ក្នុងការបិទនូវផ្នែកខ្លះ នៃការទទួលបាន ប្រភពព័ត៌មានដែលឯករាជ្យរបស់ប្រជាពលរដ្ឋពីគេហទំព័រថ្មីៗ និងប្រពន្ធ័ផ្សព្វផ្សាយពត៌មានសង្គម ដូចជាហ្វេសប៊ុក”។
ទោសបញ្ញត្តិសម្រាប់ការបំពានសារាចរ គឺជាការបង្ក្រាប ការរឹបអូសយកនូវសម្ភារៈ និងការ ឃាត់ខ្លួន ប្រសិនបើបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌត្រូវបានប្រព្រឹត្ត។ គ្មានមូលដ្ឋានផ្លូវច្បាប់ណាមួយសម្រាប់ កំណត់ទោសបញ្ញត្តិ ដោយផ្អែកទៅលើទីតាំងហាង ឬក៏ការលេងល្បែងហ្គេមនៅលើកុំព្យូទ័រឡើយ។ យោងតាមមាត្រា១ នៃច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាចែងថា លិខិតគតិយុត្តិ ដែលបាន ចេញ ដោយស្ថាប័ននីតិប្រតិបត្តិ គឺគ្រាន់តែអាចកំណត់នូវបទល្មើសលហុ ដែលអាចពិន័យបានដោយ ការផាកពិន័យប៉ុណ្ណោះ (ដោយមិនមានឃុំខ្លួន ឬរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បត្តិឯកជនឡើយ)។ ហើយការ សម្រួលដល់ការទទួលបានសម្ភារៈរូបថតអាសអាភាស និងសកម្មភាពបទល្មើសផ្សេងៗ ដែលត្រូវបាន ពិពណ៌នានៅក្នុងសារាចរ គឺបានកំណត់នៅក្នុងច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌ និងច្បាប់ផ្សេងៗទៀត នៃព្រះរាជា ណាចក្រកម្ពុជារួចទៅហើយ។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “សារាចរនេះ មិនមានលក្ខណៈចាំបាច់នោះទេ ហើយមិនត្រឹមត្រូវទេ។ អ្នកនាងបានបន្ថែមទៀតថា៖ “បទល្មើសដែលលើកឡើងក្នុងសារាចរនេះ គឺជា អំពើខុសច្បាប់រួចជាស្រេចទៅហើយ។ អ្វីដែលសេសសល់ គឺជាការបង្កើតឡើងជាឧបសគ្គ ដែលមិន សមហេតុផលក្នុងប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណេត ដោយដាក់បន្ទុកមកលើម្ចាស់អាជីវកម្មស្របច្បាប់ និងអតិថិជនរបស់អ្នកទាំងនោះ។
សារាចរនេះ មិនបានបង្ហាញពីនីតិវិធីរបស់តុលាការក្នុងការបិទ និងរឹបអូស ដែលនេះជារំលោភ ដោយផ្ទាល់ទៅលើរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា ដែលការពារសិទិ្ធកាន់កាប់លើទ្រព្យសម្បត្តិឯកជន និងបន្ថែម កាតព្វកិច្ចផ្លូវច្បាប់ ដើម្បីធានានូវដំណើរការនេះ។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “ប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណេតខ្លួនឯង មិនមែនជាបទ លើ្មស ឬក៏មិនមែនជាវិធីពិសេសក្នុងការប្រព្រឹត្តបទលើ្មសទេ។ សិស្សានុសិស្សអាចទទួលបានពត៌មាន ដ៏ច្រើនលើសលប់ពីប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណេត ដែលពត៌មានមួយចំនួនអាចមានសារៈសំខាន់ក្នុងការសិក្សា របស់អ្នកទាំងនោះ។ នេះ ដោយមិនរាប់ទាំងការចាំបាច់នៃភាពប៉ិនប្រសប់នៃការប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័រ សម្រាប់គោលដៅការងារនាថ្ងៃអនាគតផងនោះ”។
សារាចរ បានបន្ទរឡើងនូវការរិតត្បិតដូចគ្នានៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម និងចិន (ជាប្រទេសពីរ ដែលល្បីល្បាញខាងមិនសូវមានសេរីភាពលើការប្រើប្រាស់អ៊ិនធឺណេត)។ វាក៏បានបន្តពីសារាចរដ៏ចំរូងចំរាសមួយផ្សេងទៀត ដែលត្រូវបានចេញនៅដើមឆ្នាំនេះ ដោយតម្រូវឲ្យហាងអ៊ិនធើណេតកាហ្វេថត និងប្រមូលពត៌មានលំអិតអំពីអតិថិជនរបស់ខ្លួន។ អង្គការសិទិ្ធមនុស្ស លីកាដូ មានការព្រួយបារម្ភថា សារាចរទាំងនេះ គឺជាការបង្ហាញឲ្យឃើញជាមុននៃបទបញ្ញត្តិ ដែលនឹងអាចត្រូវបានគេដាក់ឲ្យមាននៅក្នុងច្បាប់ប្រឆាំងបទល្មើសតាមប្រព័ន្ធអ៊ិនធើណេតនាពេលខាងមុខ ដែលច្បាប់នេះ នៅជាសេចក្តី ព្រាងនៅឡើយនាពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយដែលរាជរដ្ឋាភិបាលបានបន្តរក្សាជាការសម្ងាត់ ទោះជាមានការ ទាមទារម្តងហើយម្តងទៀតឲ្យបង្ហាញចេញក៏ដោយ។
អ្នកនាង ណាលី ពីឡូក បានមានប្រសាសន៍ថា៖ “នៅក្នុងប្រទេស ដែលមានប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយបែបប្រពៃណី ដូចជាស្ថានីយ៍ទូរទស្សន៍ និងវិទ្យុភាគច្រើនស្ថិតក្នុងដៃរបស់គណបក្សកាន់អំណាច ដូចនេះសមត្ថភាពក្នុងការទទួលបានសំលេង ដែលឯករាជ្យ និងចំបាច់ តាមរយៈប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណេត គឺជាការចាំបាច់”។ អ្នកនាងបានបន្តទៀតថា៖ “មធ្យោបាយដើម្បីទទួលបានពត៌មានតាមរយៈប្រព័ន្ធអ៊ិនធឺណេត និងនិយាយដោយសេរីនេះ គួរតែត្រូវបានការពារ មិនមែនធ្វើការវាយប្រហារនោះទេ”។
សម្រាប់ពត៌មានបន្ថែម សូមទាក់ទង:
• Mr. Am Sam Ath, Technical Supervisor Tel: (+855) 012-327-770 [Khmer]
• Ms. Naly Pilorge, Director of LICADHO Tel: (+855) 012-803-650 [English, French]
Download full statement (PDF;English)
មើលសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជាភាសាខ្មែរ (PDF;Khmer)
No comments:
Post a Comment