Law Journal of Cambodia (ព្រឹត្តិប័ត្រច្បាប់កម្ពុជា): 1/1/13

Wednesday, January 23, 2013

សេចក្តីថ្លែងការណ៍ ស្ថានភាពសិទ្ធិដីធ្លី/លំនៅដ្ឋាន និង សកម្មជន ក្នុងឆ្នាំ ២០១២ និង ជំហានទៅ (Situation of Land/Housing Rights and Activists in 2012 and the Way Forward)

ថ្ងៃទី ២៣ ខែ មករា ឆ្នាំ ២០១៣

សេចក្តីថ្លែងការណ៍

ស្ថានភាពសិទ្ធិដីធ្លី/លំនៅដ្ឋាន និង សកម្មជន ក្នុងឆ្នាំ ២០១២ និង ជំហានទៅ

ថ្ងៃនេះ អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលសំខាន់ៗ និង តំណាងសហគមន៍ បានអំពាវនាវឲ្យមានកំណែទម្រង់ដីធ្លីនិងលំនៅដ្ឋានប្រកបដោយនិរន្តរភាពនិងដោយមានការចូលរួមពេញលេញ នៅក្នុងសន្និសីទកាសែតមួយ ដែលនៅក្នុងនោះ បញ្ហានានា ដូចជាការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ ផលប៉ះពាល់នៃភាពគ្មានដីធ្លី និង ស្ថានភាពនៃសកម្មជនដីធ្លីនិងលំនៅដ្ឋាន នៅកម្ពុជា ត្រូវបានពិភាក្សា។

គណៈកម្មាធិការប្រព្រឹត្តិកម្ម នៃ អង្គការសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CHRAC) សមាគមការពារសិទ្ធិ មនុស្ស និង អភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC) វេទិកានៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលស្តីពីកម្ពុជា (NGO Forum) និង ក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅដ្ឋាន (HRTF) បានអំពាវសុំឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាចាត់វិធានការដើម្បីគាំទ្រប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រនិងជនងាយរងគ្រោះកម្ពុជា ទាក់ទិននឹងការកែលម្អវិស័យដីធ្លីនិងលំនៅដ្ឋាន។

រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ទទួលស្គាល់ថាកំណែទម្រង់ដីធ្លីមានសារៈសំខាន់ក្រៃលែងដើម្បីលើកកម្ពស់ស្ថេរភាពសង្គម និង ដើម្បីសម្រេចបានគោលដៅរួមនៃការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ។ ប៉ុន្តែ នៅមានបញ្ហាជាច្រើនដែលត្រូវដោះស្រាយ។

ចំនួនប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រនិងជនងាយរងគ្រោះកាន់តែច្រើនឡើង បាននឹងកំពុងទទួលរងការបណ្តេញចេញពីដីរបស់ពួកគេ។ ការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំបានធ្វើឲ្យជីវភាពប្រជាពលរដ្ឋធ្លាក់ចុះ និង ប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិជាមូលដ្ឋានរបស់ពួកគាត់។

តាំងពីឆ្នាំ ២០០០ មក យ៉ាងហោចណាស់ប្រជាជនចំនួន ៧០០.០០០ ក្នុងទូទាំងប្រទេសបានទទួលរងផលប៉ះពាល់ពីការចាប់យកដី និង ការរើលំនៅដ្ឋានដោយបង្ខំ រួមមានប្រជាជនចំនួន ៥១.០០០ នាក់ក្នុងឆ្នាំ ២០១១។ នៅរាជធានីភ្នំពេញ យ៉ាងហោចណាស់ប្រជាជនចំនួន ១៤៥.០០០ នាក់ ឬ ប្រហែល ១០% នៃចំនួនប្រជាជននៃរាជធានី ត្រូវបានបណ្តេញចេញ តាំងពីឆ្នាំ ២០០០។ នៅចុងឆ្នាំ ២០១១ ប្រជាជនជិត ៤០.០០០ នាក់ ស្ថិតក្រោមការគម្រាមកំហែងភ្លាមៗនៃការបណ្តេញចេញ។

លោក សៀ ភារម្យ ប្រធានលេខាធិការដ្ឋាននៃក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅដ្ឋាន (HRTF) បានមានប្រសាសន៍ថា “សហគមន៍កាន់តែជួប្រទះហានិភ័យនៃការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ និង សំណងមិនគ្រប់គ្រាន់” ។

លោកបានមានប្រសាសន៍បន្ថែមថា “បន្ថែមលើការបណ្តេញចេញនៅតំបន់បឹងកក់ ការរំលោភធ្ងន់ធ្ងរលើសិទ្ធិលំនៅដ្ឋានបានកើតឡើងនៅដើមឆ្នាំ ២០១២ នៅសហគមន៍បុរីកីឡា” ។

តំណាងសហគមន៍ ក៏និយាយផងដែរ ដោយលើកឡើងពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេចំពោះការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សដែលបានកើតឡើងនៅតំបន់បឹងកក់ និង ខេត្តពោធិសាត់។

លោក ឈិត សំអាត នាយកប្រតិបត្តិនៃវេទិកានៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលស្តីពីកម្ពុជា បាននិយាយថា មានភាពចាំបាច់ត្រូវកែលំអស្ថានភាពនៃប្រជាជនងាយរងគ្រោះបំផុតនៅកម្ពុជាទាក់ទិននឹងការកាន់កាប់ដី។

“វាគឺជាប្រការសំខាន់បំផុតដែលយើងត្រូវមើលឃើញវឌ្ឍនភាពនៅក្នុងវិស័យទាំងនេះនៅកម្ពុជា។ បច្ចុប្បន្ន ភាពគ្មានដីធ្លីត្រូវបានប៉ាន់ស្មានថាមានពី ២០-២៥% ក្នុងចំណោមចំនួនប្រជាជនសរុប។”

ទោះបីជាការចាប់យកដីគឺជាបញ្ហាសំខាន់ខ្លាំងក្តី ក៏គេឃើញមានការបារម្ភផងដែរអំពីផលប៉ះពាល់នៃការវិនិយោគបរទេសធំៗនៅក្នុងវិស័យកសិកម្ម និង កសិ-ធុរកិច្ច តាមរយៈការផ្តល់សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច (ELCs)។

លោក សុខ សំអឿន ប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រព្រឹត្តិកម្ម នៃ អង្គការសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CHRAC) បានលើកឡើងថា “យើងត្រូវការតម្លាភាពបន្ថែមទៀតលើបញ្ហានេះ ដែលនៅក្នុងនោះសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ចនៅតែបន្តមាន ទោះបីជារាជរដ្ឋាភិបាលបានប្រកាសឱសានវាទលើសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ចក្តី” ។

វាគឺជាប្រការសំខាន់បំផុតដែលរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាធានាឲ្យបានថា ការពិនិត្យមើលឡើងវិញលើសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច ត្រូវបានអនុវត្តប្រកបដោយតម្លាភាពនិងដោយមានការចូលរួម និង ព័ត៌មានត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈ។

អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល បានសម្តែងកង្វល់ដ៏ធំអំពីស្ថានភាពរបស់សកម្មជនសិទ្ធិដីធ្លីនិងសិទ្ធិលំនៅដ្ឋាន។ ក្នុងឆ្នាំ ២០១២ កំណើនការចាប់ខ្លួននិងការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សបានកើតឡើង នៅពេលដែលសហគមន៍ព្យាយាមសង្គ្រោះលំនៅដ្ឋានរបស់ខ្លួន។

លោក ធន សារ៉ាយ ប្រធាន សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស និង អភិវឌ្ឍន៍នៅកម្ពុជា (ADHOC) បានបន្ថែមថា “យើងខ្ញុំសូមអំពាវនាវដល់រាជរដ្ឋាភិបាលដោះលែងលោកស្រី យ៉ោម បុប្ឆា សកម្មជនសិទ្ធិដីធ្លីនិងលំនៅដ្ឋាន និង ជាអតីតអ្នករស់នៅបឹងកក់ ដែលនៅពេលថ្មីៗនេះត្រូវបានផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគាររយៈពេលបីឆ្នាំ ចំពោះការពាក់ព័ន្ធរបស់លោកស្រីនៅក្នុងការព្យាយាមការពារលំនៅដ្ឋានរបស់សហគមន៍ និង ទាមទារសំណងគ្រប់គ្រាន់ ក្រោយពេលដែលរាជរដ្ឋាភិបាលបានជួលដីពួកគេសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍ។”

វាគ្មិនទាំងឡាយ បានទទួលស្គាល់ថាគំនិតផ្តួចផ្តើមរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងកំណែទម្រង់ដីធ្លី និង បទបញ្ជាលេខ ០១ គឺមានលក្ខណៈទាន់ពេលនិងគួរឲ្យសរសើរ ប៉ុន្តែមានបញ្ហាប្រឈមក្នុងការអនុវត្ត។ ការកាប់ឆ្ការដីដាំដំណាំនិងការទន្ទ្រានយកដីដោយក្រុមហ៊ុន នៅតែកើតឡើង។ ដោយឡែក ជនជាតិដើមភាគតិចជួបប្រទះការលំបាក។ មានភាពចាំបាច់ត្រូវផ្តល់អាទិភាពចំពោះការចុះបញ្ជីដីធ្លីមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធជូនសហគមន៍ក្រីក្រនៅតាមខេត្តនិងក្រុងដែលមានវិវាទ ដោយជៀសវាងមិនរាប់បញ្ចូលក្នុងកិច្ចដំណើរការនេះ។

តំណាងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល បាននិយាយថាស្ថានភាពទាក់ទិននឹងការចាប់យកដី ភាពគ្មានដីធ្លី និង ការចោទប្រកាន់សកម្មជនដីធ្លី មានលក្ខណៈកាន់តែដុនដាបក្នុងឆ្នាំ ២០១២។ ពួកគេបានអំពាវនាវសូមឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលអនុវត្តកំណែទម្រង់ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះក្នុងឆ្នាំ ២០១៣។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពួកគេបានដាក់ជូនអនុសាសន៍ខាងក្រោមនេះជូនរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាៈ

អនុសាសន៍៖

· បញ្ឈប់ការបណ្តេញចេញដោយបង្ខំ និង ធានាឲ្យបានថាសហគមន៍ទទួលបានការប្រព្រឹត្តិប្រកបដោយយុត្តិធម៌ទាក់ទិននឹងសំណង និង ទីកន្លែងនៃការតាំងលំនៅដ្ឋានថ្មីនៅពេលមានការរើលំនៅដ្ឋាន។

· ផ្តល់អាទិភាពដល់ការចុះបញ្ជីដីជាប្រព័ន្ធជូនសហគមន៍ក្រីក្រនៅតាមខេត្តនិងនៅទីក្រុង និង ពន្លឿនការផ្តល់កម្មសិទ្ធិដីធ្លី។

· ធានាឲ្យបាននូវនីតិវិធី ការសន្ទនាសមស្រប ព័ត៌មានសមស្រប និង ការចរចារប្រកបដោយយុត្តិធម៌ទាក់ទិននឹងការតាំងលំនៅដ្ឋានថ្មីនៃសហគមន៍។

· ធានាឲ្យបានថាឱសានវាទលើសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ចត្រូវបានគោរពអនុវត្តយ៉ាងពេញលេញ និង ថាពុំមានផ្តល់សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ចអនាគតទៀតទេ។ ធានាឲ្យបានថានីតិវិធីនៃការពិនិត្យមើលឡើងវិញនូវសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច គឺមានតម្លាភាព និង ត្រូវបានអនុវត្តជាអាទិភាពមួយ។

· ធានាឲ្យបានថាវិវាទបច្ចុប្បន្នរវាងសម្បទានិកដីសេដ្ឋកិច្ច និង សហគមន៍មូលដ្ឋានត្រូវបានដោះស្រាយតាមពេលវេលាសមស្រប។

· ការកំណត់ព្រំប្រទល់ៈ ធានាឲ្យបានថាការការកំណត់ព្រំប្រទល់ដីរបស់រដ្ឋ និង ដីឯកជន ក៏ដូចជា តំបន់ការពារ និង តំបន់ព្រៃសហគមន៍ ត្រូវបានអនុវត្តជាអាទិភាពមួយ និង ដំណើរការប្រកបតម្លាភាព។ សូមផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈនូវផែនទីដីរបស់រដ្ឋ។

· ធានាឲ្យបានថាសារាចរលេខ ០៣ ដែលគាំទ្រគំនិតផ្តួចផ្តើមថ្នាក់ក្រោមជាតិ ត្រូវបានគាំទ្រតាមរយៈការបើកទូលាយដោយអាជ្ញាធរនៅក្នុងការកំណត់ដំណោះស្រាយលំនៅដ្ឋានសមរម្យ និង បំភ្លឺនីតិវិធីជុំវិញការអនុវត្តសារាចរនេះ។

· ធានាឲ្យបានថាបទបញ្ជាលេខ ០១ ត្រូវបានអនុវត្ត ដើម្បីគាំទ្រប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រនិងងាយរងគ្រោះកម្ពុជា និង ថាបញ្ជានេះមិនធ្វើឲ្យខូចខាតដល់ការចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចឡើយ។

· សូមដោះលែងសកម្មជន លោកស្រី យ៉ោម បុប្ផា និង បញ្ឈប់ការរារាំងដល់សកម្មភាពគ្មានហិង្សាដោយសហគមន៍ ដូចជាធ្វើញ្ញត្តិ និង សំណើជាដើម។

· ធានាឲ្យបានថាព័ត៌មានអំពីការវិនិយោគនាពេលអនាគតត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយជាមុន និង ការសិក្សាវាយតម្លៃហេតុប៉ះពាល់បរិស្ថាននិងសង្គមពេញលេញត្រូវបានអនុវត្ត។

· ពិគ្រោះជាមួយសហគមន៍រងផលប៉ះពាល់មុនពេលអនុវត្តគម្រោងអភិវឌ្ឍ ទន្ទឹមគ្នានឹងការអនុវត្តទស្សនាទាននៃការយល់ព្រមដោយសេរី ជាមុន និង ដោយមានព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់។

· ផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈនូវព័ត៌មានស្តីពីកិច្ចសន្យានិងកិច្ចព្រមព្រៀង ប្រាក់ចំណូល និង ចំណាយ។

· ពន្លឿនកិច្ចដំណើរការទទួលស្គាល់សហគមន៍ព្រៃឈើ និង តំបន់ការពារ។

· អនុម័តនិងអនុវត្តគោលនយោបាយជាតិស្តីពីលំនៅដ្ឋាន ដែលត្រូវបានព្រាងតាំងពីឆ្នាំ ២០០៦។

ព័ត៌មានបន្ថែម សូមទាក់ទង៖

លោក ឈិត សំអាត នាយកប្រតិបត្តិ វេទិកានៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល ០១២ ៩២៨ ៥៨៥

លោក ចាន់ សាវ៉េត អនុសមាគមន៍អភិវឌ្ឍន៍សិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (ADHOC) ០១៦ ៦៦៧ ៣៧៣

លោក សួន ប៊ុនស័ក្តិ អគ្គលេខាធិការ គណៈកម្មាធិការប្រព្រឹត្តិកម្ម នៃ អង្គការសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា (CHRAC) ០៩២ ៣៤៤ ៣៥៧

លោក សៀ ភារម្យ ប្រធានលេខាធិការដ្ឋាន ក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅដ្ឋាន (HRTF) ០៦០ ៣១៣ ៤៥១

MEDIA STATEMENT

23 Jan 2013

Situation of Land/Housing Rights and Activists in 2012 and the Way Forward

Major NGOs and community representatives today called for sustainable and inclusive land and housing reforms, in a media conference at which issues such as forced evictions, the impact of landlessness and the position of land and housing activists in Cambodia were discussed.

The heads of The Cambodian Human Rights Action Committee (CHRAC), the Cambodian Human Rights Development Association (ADHOC), the NGO Forum on Cambodia and the Housing Rights Task Force (HRTF) called on the Royal Government of Cambodia to take measures to support Cambodia’s poor and vulnerable people in regard to land and housing improvements.

The RGC recognizes that land reform is vital to enhance social stability and to meet the overall goal of poverty reduction. Yet many issues need to be addressed. Escalating numbers of poor and vulnerable people are being driven from their land. Forced evictions have degraded the livelihoods of communities and affected on their basic human rights.

Since 2000 at least 700,000 people across the country have been affected by land grabbing and forced displacement, including 51,000 people in 2011. In Phnom Penh at least 145,000, or approximately 10% of the city’s population, have been evicted since 2000. At the end of 2011 almost 40,000 residents were under immediate threat of eviction.

Communities are increasingly at risk of forced evictions and inadequate compensation, said Mr Sia Phearum, HRTF Secretariat Chief.

“In addition to the Boeng Kak Lake evictions, serious housing rights violations occurred in early 2012 at Borey Keila community”, he said.

Community speakers also spoke outlining their own experiences of violations of human rights which have occurred at Boeng Kak Lake and Pursat Province.

Mr Chhith Sam Ath, Executive Director of the NGO Forum on Cambodia, said that there was an urgent need to improve the position of Cambodia’s most vulnerable in regard to land possession.

“It is vital that we see progress in these areas in Cambodia. Currently landlessness is estimated at between 20-25% of the total population.”

While land grabbing is the critical issue, there are also concerns over the effects of large scale foreign investments in agriculture and agri-business through the granting of Economic Land Concessions (ELCs).

“We need greater transparency on the issues of which ELCs are still proceeding, despite the Government’s stated moratorium on these”, said Mr Sok Sam Oeun, CHRAC Chairman.

It is vital that RGC ensures that the announced review of ELCs is carried out in a transparent and participatory way and that information is made publicly available.

NGOs expressed great concern over the position of land and housing rights activists. During 2012 increasing arrests and human rights violations occurred as communities sought to save their homes.

“We call on the Government to release Ms Yorm Bopha, land and housing rights activist and former Boeng Kak Lake resident, recently jailed for three years for her involvement in trying to protect the community’s homes and gain adequate compensation after the government leased their land for development, “ said ADHOC President Mr Thun Saray.

Speakers acknowledged that the Government’s initiatives in land reform and Executive Order 01 are timely and laudable, but there are challenges in implementation. Clearance of crops and land encroachment by companies still occur. Indigenous people are particularly disadvantaged. There is a need for prioritizing systematic land registration for poor communities in provinces and cities where disputes occur, avoiding further exclusions of areas from this process

NGO representatives said that the position in regard to land grabbing, landlessness and prosecution of activists had worsened in 2012. They called on the Government to enact reforms to address these issues in 2013. They therefore put forward the following recommendations to be accepted by the RGC as follows:

RECOMMENDATIONS:

· End forced evictions, and ensure communities are fairly treated in regard to compensation and relocation sites when movement occurs

· Prioritize systematic land registration for poor communities in provinces and cities and expedite granting land ownership

· Ensure due process, proper dialogue, appropriate information and fair negotiation regarding relocation of communities

· Ensure the process of review of Economic Land Concessions is transparent

· Ensure that existing disputes between ELC concessionaires and local communities are resolved in due time

· Boundary demarcation – ensure that the demarcation of state land and private land, as well as protected areas and community forestry areas are carried out as a priority and that the process is transparent. Make a State Land Map database publicly accessible.

· Ensure that Circular 03, supporting sub-national level initiatives, is supported through openness of authorities in identifying decent housing solutions, and clarify the process surrounding its implementation

· Ensure that Executive Order O1 is implemented to support the poor and vulnerable of Cambodia and that it is not undermining Indigenous Peoples communal land registration

· Free land activist Ms Yorm Bopha, and end obstruction of non-violent activities by communities, such as petitions and requests

· Ensure that information about upcoming investments is disseminated in advance and full environmental and social impact studies are undertaken

· Consult with affected communities before proceedings with developments, while following the concept of Free, Prior, Informed Consent

· Make publicly available information on contracts and agreements, revenues and spending

· Do not grant concessions for community lands which have been already registered

· Speed up the process of community forestry and protected area recognition

· Adopt and implement National Housing Policy, which has been drafted since 2006.

For further information, please contact
Mr Chhith Sam Ath, Executive Director, NGO Forum 012 928 585
Mr Chan Soveth, Deputy Head, Lands Right Unit of ADHOC, 016 667 373
Mr Suon Bunsak, Executive Director, CHRAC, 092 344 357
Mr Sia Phearum, Chief of Secretariat, HRTF 060 313 451

Tuesday, January 22, 2013

EXAMINATION OF JUDICIAL ADMISSION IN CIVIL PROCEDURE: TOWARDS A MECHANISM BEST FOR ALL

In civil disputes, it is generally up to the parties to initiate and instigate litigation, investigate facts, and present proof and legal arguments to the tribunal. As a result, the function of the court is limited to adjudicating the issues raised by the parties on the proof they have presented and with few exceptions, court will waive the issues, objections or points that parties have failed to raise, mention or make. However, it is not always the case that the parties who have asserted facts must prove the existence of the facts. There are exceptions in which courts employ some facts asserted by a party as the basis of judgment without requiring parties to prove them. The civil procedural laws of many countries stipulate these exceptions.

Article 179 of the Code of Civil Procedure of Japan, for example, stipulates that the “[f]act admitted by a party before a court shall not be required to be proven.” Similarly, the Code of Civil Procedure of Cambodia prescribes in its Article 123 “[f]act admitted to by a party in court (…) need not be proven by evidence.” In addition, Rule 36 (b) of the Federal Rules of Civil Procedure of the United States of America contain not the similar provisions that specifically mention about the fact, but prescribe more broadly that “[a] matter admitted under [Rule 36] is conclusively established unless the court (…) permits the admission to be withdrawn or amended.”

Japanese scholars and court practices have long developed the theories of admissions, while the Federal Rules of Civil Procedure of America provide how an admission may be established. However, admission is merely a term in our civil procedure code, while its concept is absent and the court practices provide little or no basis for any conception. Leaving such situation remains status quo will harm the civil justice system of Cambodia because courts can arbitrarily presume that there is a judicial admission related to a particular fact that the court could base its judgment on to determine the claim of a party. Therefore, it is necessary that Cambodian scholars introduce a proper admission system to Cambodian civil procedure.

This dissertation serves this purpose. It aims at giving a recommendation on a proper judicial admission system to Cambodia to solve the current problem, the lack of judicial admission system to realize the spirit of our current law and to serve as one among effective tools to apply civil justice system.

You can download the full text of this article by clicking here.

Thursday, January 17, 2013

Where is the rank for Cambodia for Freedom in World 2013

Through report of Freedom House issued about its report on Freedom in the World 2013, Cambodia still worsen country and Not free. Indonesia is the best country which has provided freedom to its people among five worse countries (Brunei, Burma, Cambodia, Lao and Vietnam). However, other countries like Est Timor, Philippine, Singapore and Thailand are rated rank into the partly free country.

Freedom’s Trajectory in 2012

The number of countries exhibiting gains for the past year, 16, lagged behind the number with declines, 28. The most noteworthy gains were in Egypt, Libya, Burma, and Côte d’Ivoire. While the Middle East experienced some of the most significant improvements, it also registered major declines, with a list of worsening countries that includes Iraq, Jordan, Kuwait, Lebanon, Oman, Syria, and the United Arab Emirates. Declines were also noted in a number of countries in Eurasia and sub-Saharan Africa.

An assessment of the Freedom in the World indicators over the past five years shows the greatest gains in the Asia-Pacific and MENA regions, and the most pronounced declines in sub-Saharan Africa. The Eurasia subregion registered the lowest scores for political rights, while MENA had the worst scores for civil liberties categories. The Hispanic America subregion also saw declines in most indicators, especially in the civil liberties categories.

If you want to read Cambodia rank, please get a look in page 14 of this report.

The full report, please click link here.

.......................................................
Law Journal of Cambodia(LJC) is a non-political and independent team who volunteer working for disseminating laws and information regarding development and human rights situation in Cambodia. All comment or idea of LJC cannot be claimed in front of court and other purpose. LJC just provide ways for people to understand the context of law and other issues. LJC wants people to understand the law and live in peaceful means. If you need inquiry, please drop your e-mail to cambodianlawjournal@gmail.com. Facebook: http://www.facebook.com/law.cambodia If you want to join with group to discuss law please link here: http://www.facebook.com/groups/405507152815204/ Welcome all comments on this blog ព្រឹតិ្តបត្រច្បាប់កម្ពុជា (ព ច ក)គឺជាក្រុមឯករាជ្យ និងមិនមែនជាបក្សនយោបាយ ទេ ជាក្រុមស្ម័គ្រចិត្តដែល ធ្វើការ សម្រាប់ធ្វើ ការផ្សព្វផ្សាយអំពីច្បាប់ និងព័តមាន ដែលទាក់ទងនឹងការអភិវឌ្ឍ និងស្ថានភាព សិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា។ រាល់មតិ យោបល់នៅក្នុងព្រឹត្តនេះមិនអាចយកទៅធើ្វជាអំណះ អំណាង ចំពោះមុខ តុលាការ រឺក្នុងគោលបំណងអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ។ ព ច ក គ្រាន់ផ្តល់ នូវចំណេះដឹងច្បាប់ និងចំណេះដឹងផ្សេងៗទៀតដល់ប្រជាពលរដ្ឌប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនលោក អ្នកចង់ដឹងព័តមានបន្ថែមអំពី ព ច ក សូមផ្ញើអីម៉ែលមកយើងខ្ញុំ។ យើងខ្ញុំសូមស្វាគមន៌រាល់មតិលំអដល់ ព ច ក៕

Wednesday, January 16, 2013

សំណួរចម្លើយក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណីអំពីអនុសារសាលក្រម និងការអនុវត្តសាលក្រម (Khmer and English). Question related to Civil Final Judgment

សំណួរចម្លើយពាក់ព័ន្ធនឹងក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី

(ការបញ្ជូនអនុសារសាលក្រមទៅភាគី ពេលសាលក្រមចូលជាស្ថាពរ)

១- តើតុលាការបានបញ្ផូនអនុសារសាលក្រមទៅភាគីបន្ទាប់ពីប្រកាស សាលក្រម ប៉ុន្ដែភាគីដែលចាញ់ក្ដីមិនទទួលការបញ្ផូននេះទេ តើកាល បរិច្ឆេទណាដែលគេ ត្រូវរាប់ សម្រាប់សាលក្រមចូលជាស្ថាពរ?

២- តើគេអាចសរសេរអំពីកាលបរិច្ឆេទនៃការចូលជាស្ថាពររបស់សាលក្រមនៅ ក្នុងលិខិតសាលក្រមបានដែរឬទេ?

៣- នៅពេលសាលក្រមចូលជាស្ថាពរ តើគេត្រូវសរសេរអ្វីលើសាលក្រម នោះ?

៤- ពេលសាលក្រមចូលជាស្ថាពរ អ្នកឈ្នះក្ដីបានសុំឱ្យតុលាការចេញសាល ក្រមដើម្បីយកទៅអនុវត្ដ តើតុលាការចេញជាអនុសារសាលក្រម ឬ សាលក្រម ដើម ទៅឱ្យអ្នកដាក់ពាក្យសុំ?

ចំលើយ

មាត្រាដែលទាក់ទង ១-មាត្រា ២៦៤. មាត្រា ២៥២ កថាខណ្ឌទី២ នៃក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី ២-មាត្រា ១៨៨ និង មាត្រា ១៨៩ នៃក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី ៣- មាត្រា ២៥៨ កថាខណ្ឌទី១ ៤-មាត្រា ២៥៨ កថាខណ្ឌទី១ និង មាត្រា ៣៤៩ នៃក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី

១-បណ្ដឹងឧទ្ធរណ៍ត្រូវធ្វើនៅក្នុងអំឡុងពេលមួយខែ ដោយគិតចាប់ពីថ្ងៃ ដែលបានទទួលការបញ្ផូនលិខិតសាលក្រម (មាត្រា ២៦៤ កថាខណ្ឌទី១) បើមិនដូច្នោះទេ សាលក្រមនឹងចូលជាស្ថាពរ (មាត្រា ១៩៣ កថាខណ្ឌទី១)។ ក្នុងករណីជនដែលត្រូវទទួលការបញ្ផូនបដិសេធមិនទទួលយកដោយគ្មាន ហេតុផលត្រឹមត្រូវទេ ឯកសារ (លិខិតសាលក្រម)អាចទុកចោលនៅកន្លែង ដែលត្រូវធ្វើការបញ្ផូននោះបាន (មាត្រា ២៥២ កថាខណ្ឌទី២)។ ការបញ្ផូន បែបនេះ (ការបញ្ផូនដោយទុកចោលនៅកន្លែងត្រូវបញ្ផូន) មានអនុភាពផងដែរ។ ដូច្នេះ បើភាគីចាញ់ក្ដីមិនទទួលការបញ្ផូនដោយគ្មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវ តុលាការអាចបញ្ផូនលិខិតសាលក្រមនោះដោយប្រើមធ្យោបាយការបញ្ផូនដោយ ទុកចោល (មាត្រា ២៥២ កថាខណ្ទទី២) ហើយតុលាការត្រូវរាប់ថ្ងៃដែល សាលក្រមចូលជាស្ថាពរចាប់ពីថ្ងៃដែលការបញ្ផូនដោយទុកចោលត្រូវបានធ្វើ។

២-ការអនុវត្ដ នៅប្រទេសជប៉ុន យើងមិនសរសេរអំពីកាល បរិច្ឆេទដែល សាលក្រម ចូលជាស្ថាពរក្នុងលិខិតសាលក្រមទេ។ យើងមិនសរសេរក្នុងលិខិត សាលក្រមនូវពាក្យ “សាលក្រមនេះនឹងចូលជាស្ថាពរបន្ទាប់កាលបរិច្ឆេទនៃ អំឡុងនៃបណ្ដឹងឧទ្ធរណ៍បានកន្លងហួស” នោះទេ។ ពីព្រោះក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណីជប៉ុនមិនតំរូវឱ្យចៅក្រមសរសេរអំពីកាលបរិច្ឆេទដែល សាលក្រមត្រូវចូលជាស្ថាពរនោះឡើយ។ ហើយកាលបរិច្ឆេទនេះទៀត សោទិ៍ ភាគីឬ អ្នកតំណាងដោយអាណត្ដិអាចដឹងបានដោយងាយ ដោយហេតុថា ខ្លឹមសារនេះត្រូវបាន ចែងនៅក្នុងក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណីរួចហើយ។ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណីមិនតម្រូវឱ្យចៅក្រមសរសេរ អំពីកាលបរិច្ឆេទសម្រាប់សាលក្រមចូលជាស្ថាពរដែរ។ ដូច្នេះលោកមិនចាំបាច់ សរសេរអំពីកាលបិរច្ឆេទនេះនៅក្នុងលិខិតសាលក្រមទេ។ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើលោក គិតថា លោកគប្បីសរសេរកាលបរិច្ឆេទនោះនៅក្នុងលិខិតសាលក្រមជាការ ប្រសើរសម្រាប់ឱ្យភាគីមានភាពងាយស្រួល លោកអាចសរសេរបាន។ វា អាស្រ័យទៅលើការអនុវត្ដនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។

៣- ប្រសិនបើភាគីត្រូវការនូវសេចក្ដីបញ្ផាក់អំពីថ្ងៃដែលសាលក្រមចូល ជាស្ថាពរ ភាគីអាចសុំឱ្យចេញសេចក្ដីបញ្ផាក់អំពីថ្ងៃដែលសាលក្រមចូលជាស្ថាពរ បាន យោងតាម មាត្រា ២៥៨ កថាខណ្ឌទី១។ ខ្ញុំគិតថា លោកមិនគួរសរសេរអំពីថ្ងៃដែលសាលក្រមចូលជាស្ថាពរនៅលើ លិខិតសាលក្រមទេ ពីព្រោះវាអាចធ្វើឱ្យមានការភាន់ច្រឡំ ម្យ៉ាងទៀត បើ លោកសរសេរកាលបរិច្ឆេទនៅក្នុងអនុសារសាលក្រមមួយក្នុង ចំណោមអនុសារសាលក្រមផ្សេងទៀត នោះវានឹងមានអនុសារសាលក្រម ដែលមានកាលបរិច្ឆេទ អនុសារសាលក្រមដែលគ្មានកាលរិច្ឆេទ និង ច្បាប់ដើមនៃមូលសាលក្រមដែល គ្មានកាលបរិច្ឆេទ។ ការអនុវត្ដនៅប្រទេសជប៉ុន យើងមិនសរសេរអំពីកាលបរិច្ឆេទនៃការចូលជា ស្ថាពរ របស់សាលក្រម នៅលើលិខិតសាលក្រមទេ។ នៅជប៉ុន បើភាគីចង់បាននូវលិខិតបញ្ផាក់អំពីកាលបិរច្ឆេទនៃសាលក្រម ចូលជាស្ថាពរ ភាគីអាចសុំឱ្យចេញលិខិតបញ្ផាក់ជំនួសការសរសេរអំពីកាល បរិច្ឆេទចូលជាស្ថាពរ នៃសាលក្រមនៅលើលិខិតសាលក្រម។ លិខិតបញ្ផាក់នេះត្រូវបានចេញដោយក្រឡាបញ្ផី។

៤- ពេលដែលសាលក្រមចូលជាស្ថាពរ ភាគីដែលឈ្នះក្ដីជាធម្មតាបានទទួល នូវអនុសារសាលក្រម ពីព្រោះអនុសារសាលក្រមត្រូវបានបញ្ផូនឱ្យភាគីក្នុង អំឡុងពេល ២សបា្ដហ៍ ដោយគិតចាប់ពីថ្ងៃដែលបានប្រកាសសាលក្រមនោះ (មាត្រា ១៩០)។ ហើយឯកសារដែលត្រូវភ្ផាប់ជាមួយពាក្យសុំឱ្យអនុវត្ដដោយ បង្ខំគឺមិនមែនជាច្បាប់ដើម នៃមូលសាលក្រមទេ ប៉ុន្ដែវាជាអនុសារសាលក្រម (មាត្រា ៣៤៩)។ ប៉ុន្ដែ បើភាគីដែលឈ្នះក្ដីបានធ្វើបាត់អនុសារសាលក្រមដែលត្រូវបានបញ្ផូន ទៅឱ្យខ្លួន ភាគីនោះអាចសុំតុលាការឱ្យចេញនូវអនុសារសាលក្រមបាន យោង តាមមាត្រា២៥៨ កថាខណ្ឌទី១។ ច្បាប់ដើមនៃមូលសាលក្រមត្រូវរក្សាទុកនៅតុលាការ ហើយមិនត្រូវ ប្រគល់ច្បាប់ដើមនៃមូលសាលក្រមនេះទៅឱ្យភាគីឡើយ ពីព្រោះតុលាការមិន អាចចេញអនុសារសាលក្រមទៀតបានឡើយ បើតុលាការមិនបានរក្សាទុកនូវ ច្បាប់ដើមនៃមូលសាលក្រម។

Questions

1- Court served authenticated copy of judgment to parties, but the loser party didn’t accept it, which date is counted for final judgment?

2- Can it be written the date of finality of judgment in original written judgment?

3- What should be written in the judgment when judgment becomes the finality?

When the judgment becomes finality, winner asked court to issue judgment in order to execute, does court issue authenticated copy of judgment or original judgment?

Answer:

An Uttor appeal must be filed within one month from the date that service of the written judgment was received (264(1)) and otherwise, the judgment becomes final (193(1)).

Where the person to receive service unreasonably refuses to receive service, the document (written judgment) may be left at the location where the service is to be made (252(2)). This kind of service, the service of leaving at the location, is also effective. Therefore if the loser party didn’t receive service unreasonably, the court may serve the written judgment by means of the service of leaving at the location (252(2)) and the court shall count the date for the judgment to become final from the date that the service of leaving at the location was made.

In Japanese practice, we don’t refer in the written judgment to the date that the judgment becomes final. We don’t write in the written judgment “This judgment becomes final on the expiration of the period in which an appeal against the judgment to set aside such judgment may be filed.”

Because the Japanese CCP doesn’t require the judge to write about the date for the judgment to become final. And such a date can be recognized easily by the parties or the appointed representatives for the parties because it is stipulated in the CCP.

In Cambodia, the CCP of Cambodia doesn’t require the judge to write about the date for the judgment to become final. So you don’t need to write about such a date in the written judgment. But if you think that you had better refer to such a date in the written judgment for the convenience of the parties, you may refer to it. It’s up to Cambodian practice.

If the party wants a certification of the date that the judgment has become final, the party may request delivery of certification of the date that the judgment has become final pursuant to Article 258(1).

I think you should not write in the written judgment the date that the judgment has become final because it may cause some confusion, in other words, if you write the date in one of the authenticated copy of the judgment, then there will be an authenticated copy of judgment with the date, an authenticated copy of judgment without the date and an original judgment without the date.

In Japanese practice, we don’t refer in the written judgment to the date that the judgment has become final.

In Japan, if the party wants a certification of the date that the judgment has become final, the party may request delivery of certification instead of referring in the written judgment to the date that the judgment has become final.

This certification is issued and delivered by the court clerk.

When the judgment becomes final, a winner party usually has already received the authenticated copy of judgment because the authenticated copy of judgment shall be served on the parties within 2 weeks of the date of pronouncement of judgment (190). And the document to be attached to the motion for execution is not an original judgment but an authenticated copy of judgment (349).

But if the winner party lost the authenticated copy of judgment which had been served on him/her, s/he may ask court to issue the authenticated copy of judgment pursuant to Article 258(1).

The original judgment shall be kept by the court and shall not be delivered to the party because the court cannot issue an authenticated copy of judgment any longer unless the court keeps the original judgment.

សំណួរចម្លើយពាក់ព័ន្ធនឹងក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណី

(ការចូលស្ថាពរនៃសាលក្រម រូបមន្តអនុវត្ត ការដកបណ្តឹងនៅក្នុងតំណាក់កាលនៃការទាញហេតុផល)

១-ពេលដែលសាលក្រមចូលជាស្ថាពរ ភាគីត្រូវសរសរពាក្យសុំទៅតុលាការដើម្បីអនុវត្ដនូវសាលក្រមនោះ តើ មានទម្រង់ច្បាស់លាស់ដែរឬទេសម្រាប់ភាគីលើបញ្ហានេះ?

២-ពេលដែលសាលក្រមចូលជាស្ថាពរ តើចៅក្រមអាចសរសេរអំពីការចូលជាស្ថាពរនេះនៅលើសាលក្រមនោះ ឬ ត្រូវសរសេរនៅលើក្រដាសមួយផ្សេងទៀតហើយភ្ផាប់នឹងសាលក្រមនោះតែម្ដង?

៣- ដីការរក្សាការពារ (សម្រាប់ការអនុវត្ដចាស់ គេសរសេរថា ដីការនេះត្រូវអនុវត្ដភ្លាមៗ) តើនៅក្នុង ច្បាប់ ថ្មីនេះ គេសរសេរយ៉ាងម៉េដែរ? តើគេសរសេរ រូបមន្ដអនុវត្ដយ៉ាងម៉េច ពេលដែលភាគីស្នើសុំ ឱ្យអនុវត្ដ?

៤- ពេលដែលភាគីសះជានឹងគ្នាមុនពេលទាញហេតុផលដោយផ្ទាល់មាត់ តុលាការត្រូវសរសេរអំពីអ្វី ភាគីព្ រមព្រៀងគ្នានៅក្នុងកំណត់ តើពន្ធពាក្យសុំនេះត្រូវសរសេរក្នុងកំណត់ហេតុ ឬ ក្រដាសផ្សេង?

ចម្លើយៈ

ចំណាំ មាត្រាដែលនិយាយខាងក្រោមនេះសំដៅទៅលើក្រមនីតិវិធីរដ្ឋប្បវេណីៈ

១- ពេលដែលសាលក្រមចូលជាស្ថាពរភាគីដែលចង់អនុវត្ដសាលក្រមនោះ ត្រូវដាក់ពាក្យសុំផ្អែកលើមាត្រា ៣៤៩ កថាខណ្ឌទី១ ចំពោះទម្រង់សម្រាប់ភាគីដាក់ពាក្យសុំនេះមិនទាន់មាននៅឡើយទេ ប៉ុន្ដែត្រូវទម្រង់ នៃការសរសេរពាក្យសុំនេះត្រូវតែ ចូលក្នុងមាត្រា ៣៤៩ កថាខណ្ឌទី២។

២- ចំពោះការសរសេររូបមន្ដអនុវត្តវិញ មានចែងនៅមាត្រា ៣៤៩-២ នៅប្រទេសជប៉ុនយើងសរសេរ រូបមន្ដអនុត្ដនៅលើក្រដាសផ្សេងក្រៅពីសាលក្រម ប៉ុន្ដែ សម្រាប់ស្ថានភាពនៅកម្ពុជា ក្រឡាបញ្ផីអាច សរសេរនៅលើ សាលក្រមតែម្ដងក៏មិនអីដែរ ពីព្រោះក្នុងមាត្រា ៣៥៤-១ (ជានីតិវិធីមួយដាច់ដោយឡែក ផ្សេងមួយទៀត សម្រាប់ភាគី) ហើយមាត្រា ៣៥៤-២ មិនបានចែងច្បាស់លាស់អំពីរូបមន្ដអនុវត្ដទេ តែគ្រាន់ទុកសិទ្ធិ ឱ្យក្រឡា បញ្ផីជាអ្នកចាត់ចែងចំពោះរូបមន្ដនោះ។

៣- ដីការរក្សាការពារ យើងមិនចាំបាច់សរសេររូបមន្ដអនុវត្ដនៅលើដីការនោះទេ ប៉ុន្ដែមានករណីលើកលែង។

៤- ចំពោះការកាត់ពន្ធពាក្យសុំពេលដែលភាគីទាំងពីរសះជានឹងគ្នាមុនការទាញហេតុផលដោយផ្ទាល់មាត់ នោះចំពោះបញ្ហានេះ គេមិនចាំបាច់សរសេរអំពីពន្ធនេះនៅក្នុងកំណត់ហេតុទេគេគ្រាន់សរសេរនៅលើ ក្រដាសផ្សេងមួយពេលដែលភាគីសុំដកពន្ធពាក់កណ្ដាលវិញ។ ប៉ុន្ដែចំពោះខ្លឹមសារនៃមាត្រា ១១០ មាត្រា១១៩ មិនបានចែងអំពីចំណុចនេះទេ ប៉ុន្ដែ យើងអាចសរសេរនៅក្នុងកំណត់ហេតុដែរ។ នៅប្រទេសជប៉ុន គេមិន ចាំបាច់សរសេរនៅក្នុងកំណត់ហេតុនោះទេ គឺគេសរសេរនៅក្នុងក្រដាសមួយផ្សេងទៀត ដោយសារពន្ធនេះ មានលក្ខណៈស្មុគ្រស្មាញ ដូច្នេះយើងត្រូវការសរសេរឱ្យមានលក្ខណៈច្បាស់លាស់ និង លំអិតនោះគេសរសេរ នៅក្នុងក្រដាស់មួយសន្លឹកផ្សេង ហើយគេយកក្រដាសនោះទៅកិបភ្ផាប់ជាមួយសំណុំរឿង។

Tuesday, January 15, 2013

Prime Minister of Cambodia wants Law to Stop Personal Insult

What is the nature of Law to Stop Personal Insult?

During speaking at a graduation ceremony at National Institute of Education, on January 14, 2013, Prime Minister Hun Sen suggested the National Assembly to adopt the law on Stop Personal Insult in order to put pressure against politicians who criticize against each other during forthcoming national election in July this year.

What is the background for Prime Minister to propose to draft this law? Is it necessary to have such law for this time? If it’s adopted this law, is it affect to freedom of expression which guaranteed by Cambodian Constitution or International Instruments or not?

It has many significant issues happening but it might happens upon the people who have opposite idea with him by attacking wording against him through media, audiovisual like internet, radio and so on. The opposition website like http://ki-media.blogspot.com/; https://www.facebook.com/KhmerIntelligence?fref=ts always criticizes and attack against Hun Sen by using the bad words—sell land to Vietnam or betray of nation etc. However, opposition people can spread their opinions through internet or little radio only because they have little space to do it. All broadcast system (TV and radio) included public and private stations are controlled by government. It might be said that it’s unfair for opposition persons who are shut their mouth to criticize against government’s officials in order to improve everything in the country.

A) Legal Basis

Even they have freedom to criticize against government; the opposition persons shall follow and respect the existent law in Cambodia such as Cambodia Constitution (CC). In article 41, CC state clearly that the people can use their freedom of expression to not affect other reputation, good traditional, PUBLIC ORDER and or national security. This article doesn’t state the type of person’s reputation should be protected. It can say that if someone insults someone about something which affect one’s reputation, it’s should be punished. The International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR), which Cambodia ratified, provide for the same freedom and limitations. Article 19 states:

1. Everyone shall have the right to hold opinions without interference.

2. Everyone shall have the right to freedom of expression; this right shall include freedom to seek, receive and impart information and ideas of all kinds, regardless of frontiers, either orally, in writing or in print, in the form of art, or through any other media of his choice.

3. The exercise of the rights provided for in paragraph 2 of this article carries with it special duties and responsibilities. It may therefore be subject to certain restrictions, but these shall only be such as are provided by LAW and are NECCESSARY:

(a) For respect of the rights or reputations of others;

(b) For the protection of national security or of public order (ordre public), or of public health or morals.

It’s every restrictive for government that wants to recreate one law to restrict the freedom of expression. If the new draft law adopted, it might contradict with international instrument.

What is Public Order?

There is no definition clearly within Cambodian Law System on this matter but it’s state in general comment of UN United Nations, Economic and Social Council, U.N. Sub-Commission on Prevention of Discrimination and Protection of Minorities, Siracusa Principles on the Limitation and Derogation of Provisions in the International Covenant on Civil and Political Rights, Annex, UN Doc E/CN.4/1984/4 (1984). It’s state that The expression "public order (ordre public)" as used in the Covenant may be defined as the sum of rules which ensure the functioning of society or the set of fundamental principles on which society is founded. Respect for human rights is part of public order (ordre public).

Public order (ordre public) shall be interpreted in the context of the purpose of the particular human right which is limited on this ground.

State organs or agents responsible for the maintenance of public order (ordre public) shall be subject to controls in the exercise of their power through the parliament, courts, or other competent independent bodies.”

Criminal Code

Derived from Cambodian Constitution, Criminal Code was adopted by National Assembly in 2009, which stated in article 305

In Criminal Code, Article 305:

All allegation or imputation in bad faith of an act that affects the honor or reputation of an individual(s) or institution is defamation.

Defamation committed by any of the following means shall be fined 100,000 riels to 10,000,000 riels:

i. words, regardless of nature, that are uttered in public place or in public meeting hall

ii. letters or drawings, regardless of nature, that are circulated or disseminated among the public or exposed for viewing by the public

iii. all telecommunication, audio-visual media for the public.

Can Prime Minister be targeted for public to criticize against him?

To address these conflicting issues, the Human Rights Committee issued a general comment No. 34 during its 102^nd session July 11-29, 2011[1] that when a State party “imposes restrictions on the exercise of freedom of expression, these may not put in jeopardy the right itself” and “they must conform to the strict tests of necessity and proportionality.” The comment states that all PUBLIC FIGURE, including those exercising the highest political authority such as HEAD OF STATE and GOVERNMENT, are legitimately subject to criticism and political opposition. You can see this comment in number 38 or you can click here to download this comment.

B) Maturity of politicians in Cambodia

Even some words are used to attack the state head but those are to improve the Cambodian development as well. Through Phnom Post newspapers quoted words from opposition party member that the head of government in Cambodia also ever use the bad words against opposition party members “We’ve heard from time to time language the prime minister has been using, like calling his opponents criminals, or dog, or cat, no brain – all kinds of words,” “But we don’t mind, as long as we can respond to that kind of language without facing serious consequences… Because you have a problem with freedom of expression in this country, when you set up another law to take people to court, you set up another law to summon restrictions of freedom of expression"

If the law are adopted it means that Cambodian politicians are not mature and they are not qualified to be representatives for Cambodian people. The civil society are not welcome this law because the powerless would be vulnerable, particularly the opposition.

By the ways “We have so many laws already; this is amid a criminalisation trend, so it’s another law,” said Yeng Virak, executive director of the Community Legal Education Center. “Millions of voters are the judge, not the courtroom. The people, they know good and bad behaviour of political leaders.”

Through the comment of Prime Minister who wanted to jail the person who use the bad words against him or other politicians. If this law is adopted, it also contradicts with national and international instrument which Cambodia ratified them such as Human Right Declaration of Human Right, ICCPR and so on.

Law Journal of Cambodia believe that through Prime Minister's comments should not be established such type of law, called "Law to Stop Personal Insult"

[1] See http://www2.ohchr.org/english/bodies/hrc/comments.htm)