Friday, November 25, 2011

ពលរដ្ឋ​បិទ​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​៤​តវ៉ា​ជំទាស់​ទៅ​នឹង​ការ​អនុវត្ត​សាលដីកា​រឿង​ដី



2011-11-25
ប្រជាពលរដ្ឋ​ជាង ៣០០​នាក់ នៅ​ឃុំ​ត្រែងត្រយឹង ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ នៅ​រសៀល​ថ្ងៃ​ទី​២៤ វិច្ឆិកា បាន​នាំ​គ្នា​បិទ​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​៤ ត្រង់​ចំណុច​បង្គោល ៩១ ទៅ ៩៤ ជា​ច្រើន​ម៉ោង ដើម្បី​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​អនុវត្ត​សាលដីកា​​ចេញ​ពី​តុលាការ​កំពូល​ដែល​ខុស​ទីតាំង​ចំ​លើ​ដី​របស់​ពួកគេ។

ពលរដ្ឋ​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​តវ៉ា​នោះ លោក សេង អឿន បាន​ថ្លែង​ថា ពលរដ្ឋ​ដែល​បិទ​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ ៤​នេះ គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​លោក មុត តារា ព្រះរាជអាជ្ញា​រង​តុលាការ​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ ធ្វើ​កិច្ចសន្យា​ថា បញ្ឈប់​ការ​អនុវត្ត​សាលដីកា​ដែល​ប៉ះ​ចំ​លើ​ដី​ស្រែ​ចម្ការ​របស់​ពួកគាត់​កំពុង​បង្ក​បង្កើន​ផល ពីព្រោះ​នៅ​ក្នុង​សាលា​ដីកា​នោះ បាន​ដាក់​ឲ្យ​អនុវត្ត​ដី​នៅ​ចំណុច​ភូមិ​ទី​៦ មិន​មែន​ភូមិ​ទី​៣ ដែល​ជា​ទីតាំង​មាន​ទំនាស់​នោះ​ទេ។
បុរស​អ្នក​ភូមិ​រូប​នេះ​បាន​បន្ត​ថា វិវាទ​ដីធ្លី​រវាង​ពលរដ្ឋ ៦៦​គ្រួសារ​នៅ​ភូមិ​ទី​៣ ចំនួន ១៦០​ហិកតារ​នេះ បាន​កើត​ឡើង​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០០៦ មក ជាមួយ​ភាគី​សមាគម​កសិករ មាន​ឈ្មោះ ចាន់ វាសនា ជា​តំណាង បាន​ប្ដឹង​ពី​ពលរដ្ឋ​ទៅ​តុលាការ​ខេត្ត​កំពង់​ស្ពឺ សាលាឧទ្ធរណ៍ និង​តុលាការ​កំពូល៖ «បិទ​ផ្លូវ​ចង់​ឲ្យ​លោក មុត តារា ព្រះរាជអាជ្ញា​នោះ​ប្រាប់​ថា លែង​អនុវត្ត​ហើយ ព្រោះ​ថា កន្លែង​នេះ​វា​ខុស​ទីតាំង​របស់​គាត់ កន្លែង​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ឈូស​ឆាយ​យក​នោះ កន្លែង​គាត់​នៅ​ភូមិ​ទី​៦ ឯ​ណោះ»
ឆ្លើយ​តប​ទៅ​នឹង​បញ្ហា​នេះ ព្រះរាជអាជ្ញា​រង​តុលាការ​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ លោក មុត តារា បាន​ថ្លែង​ថា ការ​អនុវត្ត​សាលដីកា​នេះ គឺ​ត្រូវ​ចំណុច​ភូមិ​ទី​៣ ដោយសារ​មាន​ការ​ផ្លាស់ប្ដូរ​ទីតាំង​រដ្ឋបាល​នៃ​ការ​គ្រប់គ្រង​ពី​ភូមិ​៦ មក​ឲ្យ​នៅ​ក្នុង​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​អាជ្ញាធរ​ភូមិ​៣។ លោក​បន្ត​ថា ករណី​នេះ​លោក​នឹង​កោះ​ហៅ​សមត្ថកិច្ច អ្នក​ពាក់ព័ន្ធ និង​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដើម្បី​ជួប​ពិភាក្សា​គ្នា​ម្ដង​ទៀត។
អ្នក​ស៊ើបអង្កេត​ជាន់​ខ្ពស់​នៃ​អង្គការ​លីកាដូ លោក ឆេង សម្ផស្ស ដែល​បាន​ឃ្លាំមើល​ការ​តវ៉ា​នេះ បាន​ថ្លែង​ថា ការ​ចុះ​អនុវត្ត​សាលដីកា​នេះ ហាក់​មាន​ភាព​មិន​ប្រក្រតី​ដោយ​សារ​រឿង​ក្ដី​នេះ តុលាការ​កំពូល​បាន​បង្វែរ​ទៅ​ឲ្យ​សាលាឧទ្ធរណ៍​កោះ​ហៅ​ពលរដ្ឋ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៣០ វិច្ឆិកា ខាង​មុខ៖ «ការ​តវ៉ា​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​នោះ វា​អត់​មាន​ដំណោះស្រាយ អត់​មាន​នរណា​ចុះ​មក​ដោះស្រាយ តុលាការ​គប្បី​ពិចារណា​សើរើ​រឿង​ក្ដី​នេះ​ឡើង​វិញ ថា តើ​ការ​អនុវត្ត​ខុស​ទីតាំង​អ៊ីចឹង គួរ​កាត់​ក្ដី​ឡើង​វិញ​របៀប​ម៉េចៗ យើង​មិន​គួរ​ប្រើ​អំពើ​ហិង្សា យក​វិធានការ​ដោះស្រាយ​បែប​ហ្នឹង ប្រជាពលរដ្ឋ​គាត់​មិន​ស្ងប់​ចិត្ត ត្រង់​ថា ការ​អនុវត្ត​វា​ខុស​ទិស​ដៅ​អ៊ីចឹង»
យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ បន្ទាប់​ពី​តវ៉ា​បិទ​ផ្លូវ​ជិត ៥​ម៉ោង​មក មេបញ្ជាការ​ប៉េអិម​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ បាន​បាញ់​ទឹក និង​ប្រើ​ដំបង​ឆក់ ហើយ​បាញ់​កាំភ្លើង​ឡើង​លើ​ប្រមាណ ១០​គ្រាប់ ដើម្បី​បំបែក​ហ្វូង​ប្រជាពលរដ្ឋ​អ្នក​តវ៉ា​ដោយ​ជោគជ័យ។ ចំណែក​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ពុំ​ទាន់​ទទួល​បាន​ការ​លទ្ធផល​ពី​ការ​តវ៉ា​នោះ​ទេ៕

តើ​នរណា​ជា​អ្នក​ទទួល​ខុសត្រូវ​ចំពោះ​វិនាសកម្ម​ព្រៃ​ឈើ​នៅ​កម្ពុជា?



2011-11-25
ការ​បំបាត់​បទល្មើស​ព្រៃ​ឈើ​នៅ​កម្ពុជា គឺ​ជា​កាតព្វកិច្ច​របស់​រដ្ឋាភិបាល ប៉ុន្តែ​គេ​សង្កេត​ឃើញ​ឧក្រិដ្ឋកម្ម​ព្រៃ​ឈើ និង​ការ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​ឈើ​ប្រណិត នៅ​តែ​កើត​មាន​យ៉ាង​គគ្រឹកគគ្រេង​ដោយ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន។
RFA/Sek Bandith
សកម្មភាព​ប្រជា​សហគមន៍​ជន​ជាតិ​ព្នង ដើរ​ល្បាត​កន្លែង​ដែល​មាន​បទ​ល្មើស​ព្រៃ​ឈើ នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​មណ្ឌលគិរី កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៥ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១១។
បញ្ហា​នេះ​គេ​ឃើញ​កើត​មាន​សឹង​ពេញ​ផ្ទៃ​ប្រទេស​ទាំង​មូល​តែម្ដង ក្នុង​រយៈពេល​ចុង​ក្រោយ​នេះ គឺ​តាម​រយៈ​គោលនយោបាយ​សម្បទាន​ដី​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ក្រោម​ផ្លាក​បង្វែរ​ដី​ព្រៃ​ទៅ​ជា​ដី​កសិ​ឧស្សាហកម្ម។ បើ​ទោះ​បី​ជា​មាន​វិនាសកម្ម​ព្រៃ​ឈើ​យ៉ាង​ខ្លាំង កំពុង​ញាំញី​ដល់​ជីវភាព​រស់​នៅ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​របស់​ពលរដ្ឋ​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ ក៏​គេ​នៅ​មិន​ទាន់​ឃើញ​មាន​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​លើ​បញ្ហា​នេះ​នៅ​ឡើយ​ដែរ។ 
បញ្ហា​ព្រៃ​ឈើ​នៅ​កម្ពុជា មិន​មែន​ជា​បញ្ហា​ថ្មី​នោះ​ទេ សូម្បី​លោក​នាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ក៏​ធ្លាប់​បាន​ប្រកាស​ប្ដូរ​ជីវិត​របស់​លោក​ផង​ដែរ ប្រសិន​បើ​លោក​ទប់ទល់​បញ្ហា​នេះ​មិន​បាន​ទេ​នោះ៖ «សុំ​សាក​លមើល​ទៅ បើ​មិន​គោរព​ក៏​សុំ​សាក​លមើល​ទៅ បើ​មិន​ដក​យក​ព្រៃ បិទ​រោងចក្រ​ទេ ខ្ញុំ​ហ៊ាន​កាត់​ក​ខ្ញុំ​ក្រវាត់​ចោល ព្រោះ​នេះ​ជា​សម្ដី​របស់​នាយករដ្ឋមន្ត្រី។ ខ្ញុំ​សុខ​ចិត្ត​ចំណាយ​អី​ចំណាយ​ទៅ តែ​អា​រឿង​ចាញ់​ដោយ​ការ​និយាយ​ជាមួយ​ប្រជាពលរដ្ឋ ហើយ​មិន​បាន​ធ្វើ​នេះ គឺ​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​ចាញ់​ទេ ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​បាន​ដែរ។ បើ​សិន​ធ្វើ​អ្វី​មួយ​ហើយ ហ៊ុន សែន ហ៊ាន​និយាយ គឺ​ហ៊ាន​ធ្វើ ចុះ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​មក​បោក​ទេៗ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ចេះ​បោកៗ ហ៊ុន សែន គឺ​មិន​ចេះ​បោក ហ៊ុន សែន ប្រែ​មក​ថា​ត្រង់»
លោក​នាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន មាន​ប្រសាសន៍​ថា លោក​មិន​ចេះ​បោក​ទេ។ ដូច្នេះ​តើ​នរណា​ជា​អ្នក​បោក? 
រហូត​មក​ទល់​សព្វថ្ងៃ​នេះ គេ​សង្កេត​ឃើញ​ឧក្រិដ្ឋកម្ម​ព្រៃ​ឈើ​កំពុង​រង​ការ​បំផ្លាញ​យ៉ាង​អនាធិបតេយ្យ​សឹង​ទូទាំង​ប្រទេស តាម​រយៈ​ផ្លាក​សម្បទាន​ដី​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​រដ្ឋាភិបាល ដែល​នៅ​មិន​មាន​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ចំពោះ​អំពើ​វិនាសកម្ម​ព្រៃ​ឈើ​ទាំង​នោះ​នៅ​ឡើយ។ 
ប្រធាន​អង្គការ​ការពារ​ធនធាន​ធម្មជាតិ លោក ឈុត វុទ្ធី មាន​ប្រសាសន៍​ថា រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​ខ្មែរ​បាន​ចែង​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា ក្រសួង​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ ដូចជា​ក្រសួង​កសិកម្ម និង​ក្រសួង​បរិស្ថាន គឺ​ជា​អ្នក​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​លើ​បញ្ហា​នេះ ពីព្រោះ​ស្ថាប័ន​ទាំង​ពីរ​នេះ​ជា​អ្នក​ធ្វើ​របាយការណ៍​ឲ្យ​ប្រមុខ​រដ្ឋាភិបាល​ជា​អ្នក​សំរេច។ 
លោក ឈុត វុទ្ធី៖ «ខ្ញុំ​គិត​ថា ប្រមុខ​រដ្ឋាភិបាល ជា​ពិសេស​ក្រសួង​កសិកម្ម ក្រសួង​បរិស្ថាន ដែល​គាត់​ជា​អ្នក​ធ្វើ​ក្រដាស​វាយ​តំលៃ​ជូន​ទៅ​ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហើយ​ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី​ជា​អ្នក​ស៊ីញេ សំរេច​ដោយសារ​ការ​វាយ​តំលៃ​របស់​ក្រសួង​សាមី ហើយ​ក្រសួង​សាមី គាត់​ជា​អ្នក​ទទួល​ខុស​ត្រូវ ព្រោះ​បច្ចុប្បន្ន​នេះ​លក់​ខ្លាំង​ជាង​គេ គឺ​ក្រសួង​បរិស្ថាន និង​ក្រសួង​កសិកម្ម​សហការ​គ្នា​លក់»
លោក​ថ្លែង​បន្ត​ថា ក្រុម​បច្ចេកទេស​សិក្សា​ស្រាវជ្រាវ​វាយ​តំលៃ​របស់​ក្រសួង​កសិកម្ម និង​ក្រសួង​បរិស្ថាន តែង​បាន​ទទួល​ប្រាក់​សំណូក​រាប់​ម៉ឺន​រាប់​សែន​ដុល្លារ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ពី​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន ដែល​ជា​អ្នក​ដាក់​ពាក្យ​សុំ​សិទ្ធិ​កាន់កាប់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នានា។ 
មន្ត្រី​ក្រសួង​កសិកម្ម និង​ក្រសួង​បរិស្ថាន នៅ​មិន​ទាន់​អាច​បញ្ជាក់​អំពី​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​របស់​មន្ត្រី​អភិរក្ស​ព្រៃ​ឈើ​រូប​នោះ​បាន​នៅ​ឡើយ​ទេ។ 
ទាក់ទិន​នៅ​នឹង​ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខូចខាត​ដល់​បរិស្ថាន លំនៅឋាន និង​ធនធាន​ធម្មជាតិ​ដោយ​ស្ថាប័ន​រដ្ឋ មាត្រា ៣៩ នៃ​ច្បាប់​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​ដែល​ជា​ច្បាប់​កំពូល​របស់​ប្រទេស បាន​ចែង​ថា ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​មាន​សិទ្ធិ​ប្ដឹង​ទៅ​តុលាការ តវ៉ា​ទាមទារ​សំណង​ជួសជុល​ការ​ខូចខាត ដែល​បណ្ដាល​មក​ពី​អំពើ​ខុស​ច្បាប់​នៃ​ស្ថាប័ន​រដ្ឋ និង​អំពើ​ខុស​ច្បាប់​នៃ​បុគ្គលិក​របស់​ស្ថាប័ន​រដ្ឋ​ទាំង​នោះ។ 
លោក ឈុត វុទ្ធី មាន​ប្រសាសន៍​បន្ត​ថា ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១៩៩៨ មក គេ​នៅ​មិន​ទាន់​ឃើញ​មាន​មន្ត្រី​រដ្ឋាភិបាល​ដែល​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​បទឧក្រិដ្ឋ​ព្រៃ​ឈើ​ត្រូវ​បាន​ផ្ដន្ទាទោស​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់​នោះ​ឡើយ៖«យើង​សង្កេត​ឃើញ​តាំង​ពី​ពេល​មុន​មក ប្រតិបត្តិការ​ធំៗ ជា​ពិសេស​សម្ដេច​បាន​បញ្ជា​ផ្ទាល់​ដោយ​ខ្លួន​គាត់។ ក្រោយ​ពី​ជាប់​មួយ​រយៈ​ពេល​មក ក៏​រួច​ទៅ​វិញ។ បញ្ហា​នេះ​យើង​មិន​ដឹង​ថា យ៉ាង​ម៉េច​បាន​ជា​សម្ដេច​គាត់​អនុគ្រោះ​ឲ្យ​អ្នក​ទាំង​អស់​នោះ​ដោះ​លែង​ទៅ​វិញ ដោយសារ​មាន​អន្តរាគមន៍​ពី​ក្រសួង​ពាក់ព័ន្ធ ឬ​មួយ​អ្នក​ណា​មិន​ដឹង​បាន​ជា​សម្ដេច​គាត់​បាន​លើក​លែង​ទោស​ទៅ​វិញ»
ការ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​ឈើ​ប្រណិតៗ រាប់​លាន​ម៉ែត្រ​គូប គេ​ឃើញ​កើត​មាន​ចាប់​តាំង​ពី​ខេត្ត​កោះកុង កំពង់ធំ រហូត​ដល់​ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់ ព្រះវិហារ ធ្លាយ​ដល់​បណ្ដា​ខេត្ត​កំពង់ចាម ក្រចេះ ស្ទឹងត្រែង រតនគិរី មណ្ឌលគិរី ខណៈ​ឈើ​ទាំង​នោះ​ភាគ​ច្រើន​លក់​ទៅ​ឲ្យ​ប្រទេស​វៀតណាម។ 
អង្គការ​ឃ្លាំ​មើល​ពិភពលោក (Global Witness) ដែល​មាន​មូលដ្ឋាន​ក្នុង​ប្រទេស​អង់គ្លេស កាល​ពី​ឆ្នាំ​ពី​២០០៨ បាន​រក​ឃើញ​ថា ព្រៃឈើ​របស់​ខ្មែរ​កាល​ពី​ឆ្នាំ​១៩៦៩ មាន​រហូត​ដល់​ទៅ ៧៣% នៃ​ផ្ទៃ​ដី​ទាំង​មូល។ ចំនួន​នេះ​បាន​ធ្លាក់​នៅ ៥៩% ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៩៧ ហើយ​បន្ត​ធ្លាក់​មក​ត្រឹម ៣៥% ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៨។
អង្គការ​នេះ​ក៏​បាន​សរសេរ​ក្នុង​របាយការណ៍​របស់​ខ្លួន​ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា គ្រួសារ​អ្នក​លួច​ជាតិ​ចេញ​ផ្សាយ​កាល​ពី​ខែ​មិថុនា ឆ្នាំ​២០០៧ ថា ក្រុម​អ្នក​រក​ស៊ី​ឈើ​នៅ​កម្ពុជា មាន​ចំណង​សាច់សាលោហិត​ជាមួយ​ក្រុម​មន្ត្រី​មាន​អំណាច​របស់​រដ្ឋាភិបាល ក្នុង​នោះ​មាន​លោក​ឧកញ៉ា ហ៊ុន តូ លោក ឌី ចូច ហៅ ហ៊ុន ចូច លោកស្រី សេង ឃាង អតីត​ភរិយា​របស់​លោក ឌី ចូច លោកស្រី ជឹង សូភាព ហៅ​យាយ ភូ លោក​ឧកញ៉ា ព្រឹទ្ធ​សមាជិក ឡៅ ម៉េងឃិន លោក​ឧកញ៉ា ទ្រី ភាព លោក​ឧកញ៉ា លី យ៉ុងផាត់ និង​ក្រុម​មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​រដ្ឋាភិបាល​ជា​ច្រើន​ទៀត មាន​ទាំង​ស្ថាប័ន​ស៊ីវិល នគរបាល រួម​ទាំង​កងទ័ព​ផង​ដែរ។ 
ទាក់ទិន​ទៅ​នឹង​ការ​ស្វែង​រក​មុខ​អ្នក​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ចំពោះ​បទល្មើស​ព្រៃ​ឈើ​នេះ​ដែរ លោក​បណ្ឌិត ឡៅ ម៉ុងហៃ ដែល​ជា​អ្នក​វិភាគ​ឯករាជ្យ និង​ជា​អ្នក​ឃ្លាំមើល​ដំណើរ​ការ​នីតិ​រដ្ឋ​កម្ពុជា មាន​ប្រសាសន៍​ថា ទាំង​សង្គម​ស៊ីវិល និង​សហគមន៍ អភិរក្ស​ព្រៃឈើ​ត្រូវ​ចងក្រង និង​សរសេរ​ពាក្យ​បណ្ដឹង​អំពី​សកម្មភាព​ល្មើស​ច្បាប់​ទាំង​ឡាយ ប្ដឹង​ទៅ​ក្រសួង​យុត្តិធម៌ ឬ​ទៅ​តុលាការ។
លោក​បណ្ឌិត ឡៅ ម៉ុងហៃ៖ «អា​ហ្នឹង​ទាល់​តែ​មាន​អ្នក​ណា​សើរើ ហើយ​ប្រៀបធៀប​សកម្មភាព​ហ្នឹង​ទៅ​លើ​ច្បាប់​ជា​ធរមាន តើ​ល្មើស​ត្រង់​ណា​ខ្លះ? ហើយ​ក៏​អាច បើ​សិន​ជា​មាន​ភិនភាគ​ថា មាន​បទល្មើស​ព្រហ្មទណ្ឌ ហ្នឹង​ក៏​អាច​សរសេរ​សុំ​ទៅ​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​យុត្តិធម៌ ឲ្យ​បញ្ជា​ទៅ​អគ្គ​ព្រះរាជអាជ្ញា ឲ្យ​គាត់​ចាត់ការ ឬ​ព្រះរាជអាជ្ញា​អម​តុលាការ​ពាក់ព័ន្ធ​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ពាក់ព័ន្ធ ប្រសិន​បើ​នៅ​កំពង់ស្ពឺ គឺ​ឲ្យ​ព្រះរាជអាជ្ញា​តុលាការ​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ បាទ!»
នាយក​ប្រតិបត្តិ​វេទិកា​នៃ​អង្គការ​មិន​មែន​រដ្ឋាភិបាល​ស្ដីពី​កម្ពុជា លោក ឈិត សំអាត បាន​ថ្លែង​កាល​ពី​ថ្ងៃ​អង្គារ ទី​២២ វិច្ឆិកា ថា កម្ពុជា​សំបូរ​ទៅ​ដោយ​ព្រៃ​ប្រឹក្សា និង​ធនធាន​រ៉ែ តែ​កម្ពុជា​នៅ​តែ​ស្ថិត​ក្នុង​លំដាប់​ប្រទេស​ដែល​ក្រីក្រ​ជាង​គេ​ក្នុង​តំបន់។ លោក​បន្ត​ថា ៣០% នៃ​ចំនួន​ពលរដ្ឋ​សរុប ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​បន្ទាត់​ក្រីក្រ ហើយ​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ប្រមាណ ៩០% រស់​នៅ​តាម​ទី​ជនបទ​ពឹង​ផ្អែក​ទាំង​ស្រុង​លើ​របរ​កសិកម្ម ខណៈ​កសិករ​ត្រូវ​ការ​ទឹក​ដី និង​ព្រៃ​ឈើ ដែល​ជា​ធនធាន​ដ៏​សំខាន់។
លោក​ថ្លែង​បន្ត​ថា ក្នុង​រយៈ​ពេល​ចុង​ក្រោយ​នេះ រដ្ឋាភិបាល​មិន​បាន​បែងចែក​ដី​សង្គមកិច្ច​ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ដល់​ពលរដ្ឋ​ក្រីក្រ​នោះ​ទេ តែ​បែរ​ជា​បាន​ផ្ដល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​រាប់​សែន​ហិកតារ​ទៅ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​ទៅ​វិញ៖ «បើ​យើង​ប្រៀបធៀប​មើល​ពី​ទំហំ​នៃ​ការ​ផ្ដល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច និង​ការ​ផ្ដល់​ដី​សម្បទាន​សង្គម​កិច្ច យើង​ឃើញ​ការ​ផ្ដល់​ដី​សម្បទាន​សង្គមកិច្ច​នៅ​មាន​ភាព​យឺតយ៉ាវ ដែល​មិន​បាន​ឆ្លើយ​តប​ទៅ​នឹង​តម្រូវការ​របស់​ប្រជាជន​យើង​ដែល​ជា​ប្រជាជន​ខ្វះ​ដីធ្លី​នោះ តាម​តួលេខ​យើង​ឃើញ​ថា ជិត ២០% ដែល​ពុំ​មាន​ដីធ្លី​សំរាប់​ធ្វើ​កសិកម្ម»
ក្រុម​អ្នក​ឃ្លាំមើល​អំពី​បទល្មើស​ព្រៃឈើ និង​គោលនយោបាយ​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា និយាយ​ថា នៅ​រយៈពេល​ចុង​ក្រោយ​នេះ រដ្ឋាភិបាល​ដែល​ដឹកនាំ​ដោយ​លោក​នាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បាន​ផ្ដល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ប្រហែល ១,៧​លាន​ហិកតារ និង​សម្បទាន​ដី​រ៉ែ​ទំហំ ១,៩​លាន​ហិកតារ​ផ្សេង​ទៀត​ដល់​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​ជា​ច្រើន និង​ក្រុមហ៊ុន​សាងសង់​ទំនប់​វារីអគ្គិសនី​ចំនួន​៥៕

Thursday, November 24, 2011

Dark new chapter in Boeng Kak Lake story


Dark new chapter in Boeng Kak Lake story

Original source from Phnom Penh Post


  • PDF
111124_02
Ou Sokcheat consoles the children of Chea Dara yesterday morning after their mother took her own life. Photo by: Khouth Sophak Chakrya

When Doeur Phou’s wife, Chea Dara, called on Tuesday night to tell him she was about to jump off the Chruoy Changva bridge because authorities had condemned their family to homelessness, the 55-year-old at first thought she was kidding.

“But when I heard her telling me to look after the children well, and she told me she was on the bridge handrail, I was  shocked and drove my motorbike to see her,” he said yesterday.

To his impassioned pleas, the 33-year-old mother, who was convinced her family's eviction from their home at Boeung Kak lake had just been sealed, told her husband, “Look after the kids” and was gone, he said.

“[I said] don’t think in the short term, a few days later, we will think again’,” he said. “She told me that later authorities would force us to move to another place, because they did not agree to give us land ownership – if we didn't have a house, how could we live?”

Loss to Shukaku
On Friday, Chea Dara learned her household was the latest to be cut from a 12.4-hectare onsite relocation area that Prime Minister Hun Sen set aside in August for more than 750 families yet to be evicted at Boeung Kak from land leased to a private company for a real estate development in 2007.

An estimated 4,000 families will have lost their homes by the time a project, headed by ruling party Senator Lao Meng Khin’s Shukaku Inc, finishes reclaiming the Boeung Kak lake and seals the boundaries of its new satellite city.

Chea Dara’s elder sister, Chea Thavy, said her younger sibling had protested for years against the development, demanding fair compensation and even spending a night detained at the Phnom Penh Municipal Police commissioner’s office for her trouble.

But while Chea Thavy said eventually she was granted a title for onsite relocation, her sister, who lived in the adjacent house, was not so lucky.
Both their houses are located in a cluster of residences near the French embassy off street 70 in Daun Penh district’s Srah Chak commune.

A Right of Abode

Chhay Rithy Sen, the director of Phnom Penh’s department of urbanization, construction and Cadastral Survey, said residents at Boeung Kak with houses less than 39 metres from the middle of street 70 were not affected by the Shukaku project, and thus had not been offered resettlement.

Chea Dara’s house is just seven metres from street 70.

But both residents and rights groups yesterday said they did not believe authorities had any intention of allowing the residents of street 70 to remain.

Sia Phearum, secretariat director of the Housing Rights Taskforce, said his understanding was that authorities needed to expand the street and had already begun marking houses for demolition. “So far, the authorities sprayed the red paint and remarked that they will not get land titles because they are affected by the road expansion,” he said.

Resident Son Lorn, 49, who also lives adjacent to Chea Dara’s house, said he had been excluded from the resettlement program but received assurances he would not lose his house.

“But they banned us from making repairs and did not give us land titles,” he said.

Forty-seven families from villages 1, 6, 22 and 24 at Boeung Kak have also been cut out of the 12.44-hectare onsite relocation area since the agreement was announced in August.

In late September, police beat Boeung Kak resident and Sam Rainsy Party activist Suong Sophoan unconscious as excavators driven by Shukaku employees tore down several resident’s houses. Mathieu Pellerin, a consultant for the rights group Licadho, said the continual exclusion of families from the relocation area was “a huge injustice”. “It’s a huge concern and it’s twice as egregious when we hear that Lao Meng Khin has been issued land titles in the 12.44 hectares that were supposed to be put aside for the remaining families, while well over 10 per cent of them have been arbitrarily excluded,” he said.

In September, Srah Chak commune officials revealed that more than 21 plots in the relocation area had been granted to Shukaku.

Ek Tha, a spokesman for the council of ministers, said nobody should be drawing conclusions about Chea Dara’s death at this early stage.

“In general, the local police need a full investigation, and nobody can make any early conclusion if she commits suicide in this case or that case — we just do not know,” he said.

Chea Dara’s family tried but were unable to find her body.
....................................................................................................................................................................

ស្ត្រី​អ្នក​ភូមិ​បឹង​កក់​ម្នាក់​លោត​ទឹក​សម្លាប់​ខ្លួន​

2011-11-23
ប្រជាពលរដ្ឋ​រស់​នៅ​បឹង​កក់​មួយ​រូប បាន​ធ្វើ​អត្តឃាត​ដោយ​លោត​ទឹក​សម្លាប់​ខ្លួន។ ប្រភព​គ្រួសារ​ជន​រង​គ្រោះ និង​អ្នក​រស់​នៅ​ជិត​ខាង​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ការ​ធ្វើ​អត្តឃាត​នោះ​ដោយសារ​អស់​សង្ឃឹម​ក្នុង​ការ​តវ៉ា​រក្សា​កម្មសិទ្ធិ​ផ្ទះ​ដែល​ខ្លួន​រស់​នៅ​ជា​យូរ​ឆ្នាំ​មក​ហើយ។
RFA/Ouk Savborey
២៣-វិច្ឆិកា-២០១១៖ ស្វាមី និង​កូន​ពីរ​នាក់​របស់​លោកស្រី ជា តារា ដែល​បាន​លោត​ទឹក​សម្លាប់​ខ្លួន​កាល​ពី​យប់​ថ្ងៃ​២២ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១១ ឈរ​កាន់​រូបថត នៅ​លំនៅឋាន​តំបន់​បឹង​កក់។
ស្ត្រី​វ័យ ៣០​ឆ្នាំ​ម្នាក់ ឈ្មោះ ជា តារា រស់​នៅ​ភូមិ​២១ តំបន់​បឹង​កក់ រាជធានី​ភ្នំពេញ ត្រូវ​ក្រុម​គ្រួសារ​អះអាង​ថា បាន​លោត​សម្លាប់​ខ្លួន​ពី​លើ​ស្ពាន​ជ្រោយចង្វារ កាល​ពី​យប់​ថ្ងៃ​២២ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១១ បន្សល់​កូន​តូចៗ ២​នាក់។
ភាព​សោកសៅ​នេះ​ត្រូវ​បាន​លោក ឌឿង ភូ ជា​ស្វាមី​លោកស្រី ជា តារា ដែល​បាន​លោត​ទឹក​សម្លាប់​ខ្លួន​នោះ ឲ្យ​ដឹង​ថា ភរិយា​គាត់​គ្មាន​ទំនាស់​ជាមួយ​គាត់ និង​ក្រុម​គ្រួសារ​ទេ តែ​ទំនង​ជា​កើត​ចេញ​ពី​ការ​តូច​ចិត្ត ពីព្រោះ​តែ​កម្មសិទ្ធិ​ផ្ទះ​រស់​នៅ​មិន​ទាន់​ជាក់​លាក់។
លោក ឌឿង ភូ បន្ត​ថា ភរិយា​គាត់​ទ័លច្រក ព្រោះ​ការ​ខិតខំ​សន្សំ​ប្រាក់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១៩៨០ មក ទម្រាំ​សង់​ផ្ទះ​ទំហំ ៨​ម៉ែត្រ ៤​ជ្រុង ឈើ​លើ​ថ្ម​ក្រោម​នេះ ចំណាយ​អស់​មាស​ច្រើន​តម្លឹង គ្មាន​សង្ឃឹម​នឹង​បាន​រស់​នៅ​បន្ត​ទៀត ព្រោះ​មាន​ការ​បណ្ដេញ​រាល់​ថ្ងៃ ទើប​ប្រពន្ធ​គាត់​អស់​សង្ឃឹម ហើយ​គិត​ខ្លី​សម្រេច​ចិត្ត​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​នៅ​ម៉ោង​ជាង ៧​យប់ ថ្ងៃ​២២ វិច្ឆិកា ដោយ​និយាយ​ថា ទៅ​ទិញ​សាច់​កាប់​ឲ្យ​កូន តែ​ក្រោយ​មក​ឮ​គេ​ប្រាប់​ថា ភរិយា​គាត់​លោត​ទឹក​សម្លាប់​ខ្លួន​បាត់​ទៅ​ហើយ។
លោក​រៀប​បន្ត​ថា៖ «ពី​ម្សិលមិញ (២២ វិច្ឆិកា) យប់​ម៉ោង ៧​ជាង គ្រាន់​ផ្ដាំ​ផ្ញើ​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណឹង ថា​ពិបាក​ចិត្ត គាត់​ខ្លាច​ថា ទៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​អត់​មាន​ប្លង់​ដី អត់​កម្មសិទ្ធិ​អត់​អី​ហ្នឹង អត់​អី​កូន​នៅ​ដល់​ទៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ ខ្លាច​នៅ​ចិញ្ចើម​ផ្លូវ។ និយាយ​តែ​ប៉ុណ្ណឹង ទៅ​លោត​ទឹក។ អត់​មាន​រឿង​ស្អី​ផង»
សមត្ថកិច្ច​នគរបាល​សង្កាត់​ស្រះ​ចក សុំ​មិន​ប្រាប់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​ដឹង​ថា លោក​មិន​ទាន់​ដឹង​ពី​បញ្ហា​ដែល​នាំ​ឲ្យ​លោកស្រី ជា តារា លោត​ទឹក​សម្លាប់​ខ្លួន​នោះ​ច្បាស់​ទេ។ ប៉ូលិស​កំពុង​តែ​សាកសួរ។
អ្នក​ភូមិ​បឹង​កក់ និង​ស្វាមី រួម​ទាំង​កូន​តូចៗ បាន​ស្វែង​រក​សព​លោកស្រី ជា តារា ដែល​បាន​លោត​ទឹក​សម្លាប់​ខ្លួន​នៅ​ស្ពាន​ជ្រោយចង្វារ តាំង​ពី​យប់​ថ្ងៃ​អង្គារ ទី​២២ រហូត​ដល់​ម៉ោង​ជាង ១០​ព្រឹក ថ្ងៃ​ពុធ តែ​មិន​ឃើញ​សព​អណ្ដែត​ឡើង ពួកគេ​អស់​សង្ឃឹម​ដោយ​រង់ចាំ​អស់​ច្រើន​ម៉ោង ក៏​វិល​ទៅ​ប្រារព្ធ​ពិធី​បុណ្យ​សព​តាម​ប្រពៃណី​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​លោកស្រី ជា តារា នៅ​ភូមិ​២១ តំបន់​បឹង​កក់។
កូន​ប្រុស​ស្រី​របស់​លោកស្រី ជា តារា បាន​យំ​សោក​រក​ម្ដាយ​ឲ្យ​មក​ដាំ​បាយ និង​សុំ​ឲ្យ​ម្ដាយ​របស់​គេ​វិល​មក​រស់​នៅ​ជាមួយ​ពួក​គេ​វិញ៖ «នឹក​ម៉ាក់។ ម៉ាក់​លោត​ទឹក​ពី​ស្ពាន​ជ្រោយចង្វារ។ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​ម៉ាក់​វិល​មក​វិញ»
លោកស្រី ទេព វន្នី ឲ្យ​ដឹង​ថា ការ​លោត​សម្លាប់​ខ្លួន​របស់​លោកស្រី ជា តារា នេះ គឺ​ជា​មនុស្ស​ទី​២ បន្ទាប់​ពី​បុរស​ម្នាក់​នៅ​តំបន់​បឹង​កក់ បាន​លោត​ទឹក​ពី​ស្ពាន​ជ្រោយចង្វារ​ដែរ កាល​ពី​ខែ​មេសា ឆ្នាំ​២០១១។ លោកស្រី​ថា ពួកគេ​ទ័លច្រក អស់​សង្ឃឹម និង​ត្រូវ​បាត់បង់​ផ្ទះ​ដែល​ធ្លាប់​រស់​នៅ ព្រោះ​តែ​ក្រុមហ៊ុន និង​អាជ្ញាធរ​រាជធានី បង្ខំ​ពួកគេ និង​អ្នក​ភូមិ​នៅ​សេសសល់ ៧​ភូមិ ឲ្យ​ចាកចេញ​ពី​កន្លែង​ធ្លាប់​រស់​នៅ ទោះ​បី​លោក ហ៊ុន សែន បាន​កាត់​ដី​ក្នុង​តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​បឹងកក់ ទំហំ ១២​ហិកតារ មក​ឲ្យ​ពួក​គាត់​អភិវឌ្ឍន៍​ក្ដី ក៏​អាជ្ញាធរ​នៅ​តែ​បង្ក​ភាព​តានតឹង​ដល់​ពលរដ្ឋ​ដដែល។
លោកស្រី​បន្ថែម​ថា៖ «ព្រោះ​គាត់​សកម្ម​ណាស់​ក្នុង​ការ​តស៊ូ​ដើម្បី​ផ្ទះ​របស់​គាត់ ដូច​ជា​ពួក​ខ្ញុំ​អ៊ីចឹង។ គេ​ធ្លាប់​ចាប់​គាត់​យក​ទៅ​ឃុំ​ខ្លួន ដូច​ជា​ពួក​ខ្ញុំ​ដែរ។ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់ ខ្ញុំ​អាណិត​គាត់ ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​នឹក​ស្មាន​ថា គាត់​សុខ​ចិត្ត​ទៅ​ចោល​កូន​គាត់​ដោយសារ​គាត់​គិត​ខ្លី​ទេ»
តំណាងរាស្ត្រ​គណបក្ស សម រង្ស៊ី អ្នកស្រី មូរ សុខហួរ ក្នុង​ការ​រួម​សុខ​ទុក្ខ​ជាមួយ​ក្រុម​គ្រួសារ​សព បាន​សុំ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ស៊ើប​អង្កេត​អំពី​បញ្ហា​មនុស្ស​ស្លាប់​បន្ត​បន្ទាប់ និង​អាច​បន្ត​មាន​អ្នក​ចង់​ធ្វើ​អត្តឃាត​ទៀត ព្រោះ​តែ​ការ​ចាត់ចែង និង​បែង​ចែក​ដីធ្លី​ក្នុង​តំបន់​បឹង​កក់ នៅ​ក្នុង​ភាព​អាថ៌កំបាំង និង​ស្មុគស្មាញ។
អ្នក​ភូមិ​បឹងកក់​ម្នាក់ គឺ​លោកស្រី កែវ ចាន់រស្មី បាន​សន្លប់​ព្រោះ​តែ​យំ​ស្ដាយ​លោកស្រី ជា តារា ដែល​ពួក​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​តស៊ូ​ទាមទារ​តវ៉ា​ដីធ្លី ផ្ទះ​សម្បែង​រួម​គ្នា​ច្រើន​លើក​ច្រើន​សា មិន​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់ តែ​ចុង​ក្រោយ​បែរ​ជា​លោកស្រី ជា តារា ទៅ​លោត​ទឹក​សម្លាប់​ខ្លួន ដោយ​ភាព​អស់​សង្ឃឹម​គ្មាន​កម្មសិទ្ធិ​ផ្ទះ ក្រោយ​ពេល​ដែល​លោក ហ៊ុន សែន ព្រម​កាត់​ដី​ចេញ​ពី​តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​បឹងកក់ មក​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​សង់​ផ្ទះ​នៅ​ឯកជន៕

Tuesday, November 22, 2011

Draft NGO law threatening civil society in Cambodia

We write to bring your immediate attention to Cambodia’s draft Law on Associations and NGOs (LANGO). The draft law poses a serious threat to civil society’s freedom of association and freedom of expression as it contains broad and vague provisions that could be used to arbitrarily deny registration or close NGOs or associations. The ADB should convince the Cambodian authorities to immediately withdraw the draft law.

The implications of the third version of the draft law could not be more serious because it requires all associations and organizations to register before they are permitted to conduct any activities in Cambodia.

In a recent statement from the Office of the High Commissioner for Human Rights criticizing the draft law, Maina Kiai, UN Special Rapporteur on the rights to freedom of peaceful assembly and of association, noted that mandatory registration schemes and prohibiting activities by unregistered groups clearly infringe on the right to freedom of association. Mr. Kiai also highlighted that “legal status is not necessary for the enjoyment of the right to freedom of association.”

For detail information, please click here

.......................................................
Law Journal of Cambodia(LJC) is a non-political and independent team who volunteer working for disseminating laws and informaton regarding development and human rights situation in Cambodia. All comment or idea of LJC cannot be claimed in front of court and other purpose. LJC just provide ways for people to understand the context of law and other issues. LJC wants people to understand the law and live in peaceful means. If you need inquiry, please drop your e-mail to cambodianlawjournal@gmail.com. Welcome all comments on this blog
ព្រឹតិ្តច្បាប់កម្ពុជា (ព ច ក)គឺជាក្រុមឯករាជ្យ និងមិនមែនជាបក្សនយោបាយទេ ជាក្រុមស្ម័គ្រចិត្តដែល ធ្វើការ​ សម្រាប់ធ្វើ ការផ្សព្វផ្សាយអំពីច្បាប់ និងព័តមាន ដែលទាក់ទងនឹងការអភិវឌ្ឍ និងស្ថានភាព សិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា។ រាល់មតិ យោបល់នៅក្នុងព្រឹត្តនេះមិនអាចយកទៅធើ្វជាអំណះ អំណាង ចំពោះមុខ តុលាការ រឺក្នុងគោលបំណងអ្វីផ្សេងទៀត ឡើយ។ ព​ ច ក​ គ្រាន់ផ្តល់នូ​វ​ចំណេះដឹងច្បាប់ និងចំណេះដឹងផ្សេងៗទៀតដល់ប្រជាពលរដ្ឌប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនលោក អ្នកចង់ដឹងព័តមានបន្ថែមអំពី ព ច ក សូមផ្ញើអីម៉ែលមកយើងខ្ញុំ។​ យើងខ្ញុំសូមស្វាគមន៌រាល់មតិលំអដល់ ព ច ក៕

Monday, November 21, 2011

ហេតុផល​នាំ​ឲ្យ​កើត​មាន​អំពើ​ពុករលួយ​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ



2011-11-21
អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុករលួយ​បាន​បង្ហាញ​ថា អំពើ​ពុករលួយ​របស់​មន្រ្តី​ក្នុង​ក្រសួង​នានា​បាន​កើត​ឡើង​យ៉ាង​គំហុក ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១៩៩៣ មក ហើយ​បាន​បន្ត​រហូត​ដល់​បច្ចុប្បន្ន។
តំណាង​ក្រសួង​នានា រួម​មាន​ក្រសួង​ការ​បរទេស ក្រសួង​មហាផ្ទៃ ក្រសួង​សង្គមកិច្ច និង​អតីត​យុទ្ធជន ព្រម​ទាំង​ក្រសួង​ការងារ និង​បណ្ដុះ​បណ្ដាល​វិជ្ជាជីវៈ ជា​ដើម សុទ្ធ​តែ​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា កន្លង​មក​ពិត​ជា​មាន​អំពើ​ពុក​រលួយ​នៅ​ក្នុង​ស្ថាប័ន​របស់​ខ្លួន​ប្រាកដ​មែន។
ក្នុង​កិច្ច​ប្រជុំ​ពិភាក្សា​នៅ​អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុក​រលួយ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៥ ខែ​វិច្ឆិកា​នេះ មន្ត្រី​តំណាង​ក្រសួង​ទាំង​អស់​បាន​លើក​អំពី​មូល​ហេតុ​ថា ដោយ​សារ​តែ​ប្រាក់​ខែ​មន្ត្រី​រាជការ​ទាប មិន​អាច​ទ្រទ្រង់​ជីវភាព​រស់​នៅ​បាន​ទើប​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​ទទួល​យក​សំណូក ឬ​បង្ខំ​ឲ្យ​គេ​សូក​ជា​ដើម។
តើ​ហេតុ​ផល​ទាំង​នេះ​ត្រឹម​ត្រូវ​ដែរ ឬ​ទេ?
លោក រ៉ុង ឈុន ប្រធាន​សមាគម​គ្រូ​បង្រៀន​ឯករាជ្យ។ លោក​បាន​កត់​សំគាល់​ទៅ​លើ​វិស័យ​អប់រំ​សិក្សា​ថា បញ្ហា​ប្រាក់​បៀវត្សរ៍​ទាប គឺ​ជា​ចំណែក​មួយ ប៉ុន្តែ​សំខាន់​គឺ​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​អំពើ​ពុក​រលួយ​នៃ​មន្ត្រី​ថ្នាក់​លើ ៖ «ដូច​ជា​ករណី​លោក​គ្រូ​អ្នក​គ្រូ​យក​លុយ​ពី​សិស្ស​បន្តិច​បន្តួច គ្រាន់​តែ​បង្គ្រប់​ក្រពះ​ខ្លួន ហើយ​យើង​បោស​ពី​ក្រោម​ឡើង​ទៅ​លើ មិន​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​ទេ។ យន្តការ​ដើម្បី​បំបាត់​នូវ​អំពើ​ពុក​រលួយ យើង​ត្រូវ​បោស​សំអាត​ពី​លើ​ចុះ​មក​ក្រោម អា​ហ្នឹង​ហើយ​ដែល​មាន​ប្រសិទ្ធភាព។ បើ​យើង​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​ស្ថាប័ន​អប់រំ យើង​ត្រូវ​បោស​សំអាត​ពី​រដ្ឋ​មន្ត្រី​ក្រសួង​អប់រំ រដ្ឋ​លេខាធិការ អនុ​រដ្ឋ​លេខាធិការ រហូត​មក។ បើ​ថ្នាក់​លើ​អត់​មាន​អំពើ​ពុក​រលួយ លោក​គ្រូ​អ្នក​គ្រូ​ក៏​គាត់​មិន​អាច​ប្រព្រឹត្តិ​អំពើ​ពុក​រលួយ​បន្តិច​បន្តួច​នោះ​បាន​ដែរ...»
ចំណែក​លោក យ៉ា ណាវុធ នាយក​ប្រតិបត្តិ​នៃ​អង្គការ «ខារ៉ាម​កម្ពុជា» បាន​សំដែង​នូវ​ការ​យល់​ស្រប​គ្នា​ថា បញ្ហា​រដ្ឋ​ផ្ដល់​ប្រាក់​ខែ​ទាប ខ្វះ​សម្ភារៈ និង​ថវិកា សម្រាប់​មន្ត្រី​រាជ​ការ​បំពេញ​ការ​ងារ គឺ​ជា​ផ្នែក​មួយ​ដែល​នាំ​ឱ្យ​មាន​អំពើ​ពុក​រលួយ​នៅ​តាម​ក្រសួង​នានា។ ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​គូស​បញ្ជាក់​ថា កត្តា​សំខាន់​គឺ​ការ​អនុវត្ត​ច្បាប់​ដោយ​ត្រឹម​ត្រូវ​ឥត​លំអៀង ៖ «មិន​ប្រកាន់​ថា អ្នក​នេះ​អ្នក​នយោបាយ អ្នក​នោះ​មន្ត្រី​រាជការ​តូច​តាច អត់​បែង​ចែក​ឋានៈ​ថា​អ្នក​ធំ អ្នក​តូច អ្នក​មាន​អ្នក​ក្រ​នោះ​ទេ។ គោលការណ៍​ច្បាប់ គឺ​ស្មើ​ភាព​គ្នា។ ចំណុច​ទី​២ គឺ​ថា ប្រសិន​ប្រទេស​យើង​អាច​រៀបចំ​ដំឡើង​ប្រាក់​បៀវត្សរ៍​ឱ្យ​បាន​ខ្ពស់ ឱ្យ​សម​នឹង​តម្លៃ​ទីផ្សារ ដែល​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​យើង​អាច​រស់​បាន ដែល​មន្ត្រី​រាជការ​អាច​រស់​បាន ពេល​ចុះ​ទៅ​ខេត្ត មាន​ប្រាក់​បេសកកម្ម ខ្ញុំ​ជឿ​ថា អាច​ជួយ​បាន​ច្រើន​ក្នុង​ការ​អនុវត្ត​កាត់​បន្ថយ​អំពើ​ពុក​រលួយ»
ប៉ុន្តែ​លោក ឱម យិនទៀង ប្រធាន​អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុក​រលួយ​នៅ​ក្នុង​កិច្ច​ប្រជុំ​នោះ ពុំ​យល់​ស្រប​ចំពោះ​ការ​លើក​ឡើង​របស់​មន្ត្រី​តំណាង​ក្រសួង​នានា អំពី​បញ្ហា​ប្រាក់​ខែ​ទាប ហើយ​ថា​ចាំ​ឱ្យ​រដ្ឋ​ដំឡើង​ប្រាក់​ខែ​មន្ត្រី​រាជ​ការ​ឱ្យ​ចាយ​គ្រប់​សិន ទើប​ចាប់​ផ្ដើម​ទប់​ស្កាត់​អំពើ​ពុក​រលួយ​នោះ​ទេ។
លោក សុខ សំអឿន នាយក​ប្រតិបត្តិ​នៃ​ក្រុម​អ្នក​ច្បាប់​ការ​ពារ​សិទ្ធិ​កម្ពុជា។ លោក​បាន​បង្ហាញ​នូវ​ការ​យល់​ស្រប​ជា​មួយ​លោក ឱម យិនទៀង ត្រង់​ចំណុច​នេះ ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​បញ្ជាក់​ថា ប្រសិន​បើ​មន្ត្រី​រាជការ​មាន​ប្រាក់​បៀវត្សរ៍​គ្រប់គ្រាន់ អាច​ជា​កត្តា​មួយ​ជួយ​កាត់​បន្ថយ​អំពើ​ពុក​រលួយ​បាន​មួយ​ចំណែក ៖ «អំពើ​ពុក​រលួយ​នេះ គឺ​មាន​កត្តា​ច្រើន ហើយ​កត្តា​ដែល​ធំ​បំផុត​នោះ គឺ​ការ​អនុវត្ត​ច្បាប់។ ប្រសិន​ការ​អនុវត្ត​នោះ​នៅ​តែ​គិត​ថា​ប្រាក់​ខែ​តិច មិន​ហ៊ាន​ធ្វើ មិន​ដឹង​ជា​ឆ្នាំ​ណា​ទើប​អាច​អនុវត្ត​ច្បាប់​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុក​រលួយ​នោះ​បាន​ទេ។ ចំពោះ​មន្ត្រី​រាជការ ដែល​មាន​ប្រាក់​ខែ​ទាប​នោះ ព្រោះ​គាត់​អត់​បាន​ធ្វើ​ការ​រក​ស៊ី​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ទេ គាត់​បំពេញ​ការ​ងារ​ឱ្យ​រដ្ឋ ហេតុ​នេះ​គាត់​ក៏​ត្រូវ​ការ​រស់​ដែរ សិទ្ធិ​រស់​រាន​របស់​គាត់ ឱ្យ​បាន​រស់​រាន​ដោយ​សមរម្យ។ ហេតុ​ដូច្នេះ រដ្ឋ​ត្រូវ​តែ​រក​មធ្យោបាយ​ដើម្បី​ដំឡើង​ប្រាក់​បៀវត្សរ៍​ឱ្យ​មន្ត្រី​រាជ​ការ​ទាំង​អស់ អាច​ធ្វើ​ការ​ដោយ​រស់​រាន ដោយ​សមរម្យ អា​ហ្នឹង​គឺ​ជា​រឿង ជា​ភារកិច្ច​របស់​រដ្ឋ។ ការ​ផ្ដល់​ប្រាក់​បៀវត្សរ៍​ដល់​មន្ត្រី​រាជ​ការ​ឱ្យ​បាន​គ្រប់​គ្រាន់ ជា​កត្តា​មួយ​ជួយ​កាត់​បន្ថយ​អំពើ​ពុក​រលួយ​ដែរ នេះ​ជា​ចំណុច​មួយ»
នៅ​ក្នុង​កិច្ច​ប្រជុំ​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៥ ខែ​វិច្ឆិកា​នេះ តំណាង​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ​បាន​លើក​ឡើង​ថា អំពើ​ពុក​រលួយ​បាន​កើត​ឡើង​តាម​ដង​ផ្លូវ តាម​ពន្ធនាគារ។ ក្រៅ​ពី​រដ្ឋ​ផ្ដល់​ប្រាក់​ខែ​មន្ត្រី​ប៉ូលិស​នគរបាល​ទាប ចាយ​វាយ​មិន​គ្រប់​ហើយ​នោះ រដ្ឋ​ខ្វះ​ខាត​សម្ភារៈ និង​ថវិកា​សម្រាប់​ប៉ូលិស​ចុះ​អនុវត្ត​ការ​ងារ​ថែម​ទៀត គឺ​ប្រាក់​ឧបត្ថម្ភ​របស់​រដ្ឋ​លំបាក​បើក​មិន​បាន​ភ្លាម​ៗ​ទេ ហើយ​បើ​នៅ​តាម​ខេត្ត ប្រាក់​បេសកកម្ម​ពេល​ខ្លះ​អាច​យឺត​យ៉ាវ​រហូត​ដល់ ១​ឆ្នាំ​ក៏​មាន។ នៅ​ពន្ធនាគារ​ខ្លះ ខ្វះ​ទាំង​មធ្យោបាយ​ដឹក​អ្នក​ទោស ជួនកាល​ខ្ចី​ឡាន​គេ ជួនកាល​ជួល​ឡាន​ដឹក​អ្នក​ទោស​ក៏​មាន។ ទាំង​នេះ​ហើយ ដែល​ជា​មូលហេតុ​នាំ​ឱ្យ​កើត​ជា​បញ្ហា​យក​ប្រាក់​សេវាកម្ម​ផ្សេងៗ នៅ​ក្នុង​ក្របខ័ណ្ឌ​ជំនាញ។
ចំពោះ​បញ្ហា​អំពើ​ពុក​រលួយ​ដែល​ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​ការ​យក​តម្លៃ​សេវា​ផ្សេងៗ​មិន​ស្រប​ច្បាប់​នេះ អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុក​រលួយ​បាន​ស្នើ​ឱ្យ​ក្រសួង​នីមួយៗ រៀបចំ​ដាក់​បញ្ចូល​ឱ្យ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​តារាង​តម្លៃ​សេវា​ស្រប​ច្បាប់ ដើម្បី​ឲ្យ​ក្រសួង​ហិរញ្ញវត្ថុ​ពិនិត្យ​សម្រេច​ថា​តើ​គួរ​យក​តម្លៃ​សេវា​នោះ​ត្រឹម​ណា ឬ​មិន​គួរ។
ត្រង់​ចំណុច​នេះ លោក​មេធាវី សុខ សំអឿន នាយក​ប្រតិបត្តិ​នៃ​ក្រុម​អ្នក​ច្បាប់​ការ​ពារ​សិទ្ធិ​កម្ពុជា បាន​បក​ស្រាយ​វិធាន​នេះ​ទៅ​តាម​លក្ខណៈ​ច្បាប់ ដោយ​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​បញ្ហា​ដែល​កើត​មាន​ឡើង​នៅ​តាម​ពន្ធនាគារ​កន្លង​មក ៖ «...រឿង​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ពន្ធនាគារ គឺ​វា​ខុស​ពី​ក្រសួង​មន្ទីរ​ផ្សេងៗ​ទៀត។ ក្រសួង​មន្ទីរ​ផ្សេងៗ​ទៀត គឺ​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ផ្ដល់​សេវា​ផ្សេងៗ ឱ្យ​ខ្លួន។ ក៏​ប៉ុន្តែ​រឿង​ពន្ធនាគារ​មិន​មែន​អ៊ីចឹង​ទេ គឺ​ជា​សិទ្ធិ ហើយ​ការ​លេង​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ក៏​ជា​រឿង​សិទ្ធិ​សេរីភាព ហើយ​ការ​ថែ​ទាំ​អ្នក​ទោស​នៅ​ក្នុង​ពន្ធនាគារ ក៏​ជា​រឿង​សិទ្ធិ​សេរីភាព ព្រោះ​ថា​រដ្ឋ​បាន​យក​គេ​ទៅ​ឃុំ​ខ្លួន ទោះ​ជា​មាន​ទោស​ហើយ​ក៏​ដោយ មិន​ទាន់​មាន​ទោស​ក៏​ដោយ។ ហេតុ​ដូច្នេះ​មាន​តែ​រដ្ឋ​ហ្នឹង រក​មធ្យោបាយ​ផ្ដល់​ទៅ​ពន្ធនាគារ ផ្ដល់​ប្រាក់​បៀវត្សរ៍​ទៅ​មន្ត្រី​នគរបាល​នៅ​ពន្ធនាគារ​ឱ្យ​បាន​គ្រប់គ្រាន់ ផ្ដល់​អគារ ឬ​ម្ហូប​អាហារ​ដល់​អ្នក​ទោស​ឱ្យ​បាន​គ្រប់គ្រាន់ អា​ហ្នឹង​គឺ​ជា​ភារកិច្ច​របស់​រដ្ឋ»
រី​ឯ​លោក យ៉ាណាវុធ នាយក​ប្រតិបត្តិ​នៃ​អង្គការ​ខារ៉ាម​កម្ពុជា បាន​វិភាគ​ថា យន្តការ​នេះ​អាច​ជួយ​សម្រាល​បញ្ហា​លំបាក​ខ្លះ​របស់​ពលករ-ពលការិនី​ខ្មែរ ពិសេស​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ចេញ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស ៖ «...សេវា​ពិនិត្យ​សុខភាព ពេល​ដែល​ពលករ​លោក​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស ទី​២ ឧទាហរណ៍​តម្លៃ​ប៉ាសស្ព័រ ដាក់​ទៅ​ក្នុង​តារាង​ឱ្យ​ច្បាស់​លាស់ ថា​យក​តម្លៃ​លើ​លិខិត​ឆ្លង​ដែន​ប៉ុន្មាន ពិនិត្យ​សុខភាព​ប៉ុន្មាន តម្លៃ​បង់​ផ្លូវ​ច្បាប់​ផ្សេង​ៗ ប៉ុន្មាន។ កាល​ណា​រៀបចំ​តារាង​ហ្នឹង​ច្បាស់​លាស់ ហើយ​មាន​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ហើយ ប្រជា​ពល​រដ្ឋ ជា​ពិសេស​ពលករ លោក​ប្រាកដ​ជា​ដឹង​ហើយ អ៊ីចឹង​មិន​អាច​បង់​តម្លៃ​អ្វី​ឱ្យ​ខ្ពស់​លើស​ពី​អ្វី​ដែល​ខាង​ក្រសួង​បាន​កំណត់​ទេ»
ប៉ុន្តែ​លោក រ៉ុង ឈុន ប្រធាន​សមាគម​គ្រូ​បង្រៀន​ឯករាជ្យ​បាន​ចាត់​ទុក​យន្តការ​កំណត់​តារាង​តម្លៃ​សេវា​នេះ ថា​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​តិច​តួច​ក្នុង​ការ​ទប់​ស្កាត់ បំបាត់​អំពើ​ពុក​រលួយ​នៅ​តាម​ក្រសួង​នានា ៖ «...រឿង​ពុក​រលួយ ដែល​មន្ត្រី​មាន​អំណាច មាន​តួនាទី​ធំៗ គេ​ពុក​រលួយ​លុយ​ច្រើន​ជាង​លុយ​សេវា លុយ​សេវា​នេះ គ្រាន់​តែ​ជា​រឿង​បន្ទាប់​បន្សំ​ទេ។ ហេតុ​ផល​យើង​មើល​ឃើញ​នៅ​ក្នុង​ក្រសួង​សង្គម​កិច្ច​ថ្មី​ៗ​នេះ មន្ត្រី​ធំ​ៗ ដែល​លួច​លុយ​ជាតិ ៥​លាន​ដុល្លារ ហើយ​ថ្នាក់​ដឹក​នាំ​ស្ថាប័ន​ហ្នឹង​បាន​ទទួល​កំហុស​ថា ខ្លួន​បាន​ប្រព្រឹត្តិ ខ្លួន​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​បាត់​លុយ​ពិត​ប្រាកដ​មែន។ សំណុំ​រឿង​ទាំង​អស់​ហ្នឹង ត្រូវ​បាន​ក្រសួង​សេដ្ឋកិច្ច និង​ហិរញ្ញវត្ថុ​បិទ​សំណុំ​រឿង​ហ្នឹង ហើយ​ថ្មី​ៗ​នេះ ប្រធាន​អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុក​រលួយ​ក៏​បាន​លើក​ឡើង​ថា រឿង​ហ្នឹង​ត្រូវ​បិទ​តែ​សំណុំ​រឿង។ អា​ហ្នឹង ដែល​វា​អត់​ប្រសិទ្ធភាព ហើយ​ធ្វើ​ឱ្យ​ប្រជា​រាស្ត្រ​ពល​រដ្ឋ ដែល​គេ​ខំ​តាម​សម្លឹង​មើល បែរ​ជា​ខក​ចិត្ត​ទៅ​វិញ»
ជុំវិញ​យន្តការ​របស់​អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុក​រលួយ ក្នុង​ការ​កោះ​ប្រជុំ​ពិភាក្សា​ស្វែង​រក​ដំណោះ​ស្រាយ ដើម្បី​កាត់​បន្ថយ​អំពើ​ពុក​រលួយ​នៅ​តាម​ក្រសួង​រដ្ឋ​នានា​នេះ មន្ត្រី​គណ​បក្ស​ប្រឆាំង និង​អង្គការ​ពុំ​មែន​រដ្ឋាភិបាល​ខ្លះ​ទៀត​បាន​ចាត់​ទុក​ថា គឺ​ជា​ជំហាន​មួយ​បង្ហាញ​ពី​ការ​ខិត​ខំ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​រដ្ឋាភិបាល។ ប៉ុន្តែ​បាន​គូស​បញ្ជាក់​ដូច​ៗ​គ្នា​ថា អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុក​រលួយ​ត្រូវ​តែ​មាន​ជំហរ​ឯករាជ ដោយ​មិន​ត្រូវ​មាន​មន្ត្រី​រដ្ឋាភិបាល​ជា​បង្អែក​ឡើយ។ នោះ​ទើប​ការ​អនុវត្ត​ច្បាប់​ក្នុង​ការ​ចាប់​ខ្លួន​ជន​ប្រព្រឹត្ត​ពុក​រលួយ​ទាំង​ថ្នាក់​ដឹក​នាំ​ជាន់​ខ្ពស់ ទាំង​មន្ត្រី​តូច​តាច ព្រម​ទាំង​ការ​ដាក់​ទោស​ទណ្ឌ​ដល់​ជន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ពុក​រលួយ អាច​ប្រព្រឹត្តិ​ទៅ​បាន​ដោយ​មិន​លំអៀង ប្រកប​ដោយ​គតិយុត្តិ៕

Friday, November 18, 2011

They Deceived Us at Every Step ពួក​គេ​បោក​ប្រាស់​យើង​គ្រប់​ជំហាន

តម្រូវការនៃការរកអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះជាតិកម្ពុជា មានកំណើនច្រើនយ៉ាងខ្លាំងនៅ​ក្នុង​ប្រទេស ម៉ាឡេស៊ី ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០០៩​មក ខណៈ​ពេល​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​ឥណ្ឌូនេស៊ី បាន​ឆ្លើយ​តប​ ចំពោះ​អំពើ​រំលោភ​ធ្ងន់ធ្ងរ ដោយ​បាន​ដាក់​នូវការ​ផ្អាក​ជា​បណ្តោះ​អាសន្ន​ចំពោះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ របស់ខ្លួន ក្នុង​ការធ្វើ​ការងារ​ជា​អ្នក​បម្រើ​តាម​ផ្ទះ​នៅ​ទីនោះ។ ទី​ភ្នាក់ងារ​ជ្រើសរើស​ពលករ​ ភ្លាមៗ​នោះ បាន​ងាក​មក​រក​អ្នក​ធ្វើការ​ពី​ប្រទេស​កម្ពុជា ដើម្បី​បំពេញ​ការ​ខ្វះខាត​នោះ​។​ការ ​ផ្តល់​ប្រាក់​ឲ្យ​មុន​ដ៏​ច្រើន​ដល់​គ្រួសារ​ទីទ័ល​ក្រ ប្រាក់ឈ្នួល​ដែល​មាន​កម្រិត​ច្រើនហួស​ពី​អ្វី ដែល​អាច​រក​បាន​នៅ​ក្នុង​ភូមិ និង​ការ​សន្យា​ផ្តល់​ការងារ​ធ្វើ​នៅ​តាម​ផ្ទះ​ជា​ជាង​ការងារ​នៅ​តាម​ ហាង ដែល​ធ្វើ​ការងារ​ច្រើន​ម៉ោង ហើយ​ទទួល​បាន​កម្រៃ​តិចតួច ឬ​នៅ​តាម​ផ្ទះបន គឺជា​ការ​ ទាក់ទាញ​ទឹក​ចិត្ត​យ៉ាងខ្លាំង​។ មានស្រ្តីកម្ពុជា ដែល​មាន​បទ​ពិសោធន៍​ការងារ​ច្បាស់លាស់ ក្នុង​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី ហើយ​ដែល​ប្រាក់​កម្រៃ​របស់​ពួកគេ​បាន​ចូលរួម​ចំណែក​យ៉ាង​ច្រើន​ដល់​ ចំណូល​គ្រួសារ​។


Demand for Cambodian domestic workers has sharply increased in Malaysia since 2009, when the Indonesian government responded to several high-profile abuse cases by imposing a moratorium on its nationals working as domestic workers there. Recruitment agencies immediately turned to workers from Cambodia to fill the shortage. Large cash advances to impoverished families, wages that greatly exceed what can be earned in villages, and the promise of work in a home rather than a sweatshop or brothel, are attractive incentives. And there are Cambodian women who have positive employment experiences in Malaysia and whose earnings contribute significantly to family income.


More information please click her for Khmer  and English

Rural Poverty Report 2011 in the world

This report is a product of staff of the International Fund for Agricultural Development (IFAD) and the findings and conclusions expressed herein do not necessarily reflect the views of its Member States or their representatives to its Executive Board. IFAD does not guarantee the accuracy of the data included in this work. 


The designations employed and the presentation of material in this publication do not imply the expression of any opinion whatsoever on the part of IFAD concerning the legal status of any country, territory, city or area or of its authorities, or concerning the delimitation of its frontiers or boundaries. The designations “developed” and “developing” countries are intended for statistical convenience and do not necessarily express a judgement about the stage reached by a particular country or area in the development process.


Please click here to link the report

អនុក្រឹត្យ​ស្តីពី ការផ្តល់​អត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ​សញ្ចា​តិ​ខ្មែរ​ទុតិយតា

អនុក្រឹត្យ​នេះ​មាន​គោលដៅ​កំណត់ អំពី​ការផ្តល់​អត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ​សញ្ជាតិ​ខ្មែរ​ទុតិយតា​។ ប្រជាពលរដ្ឋ ដែល​បាន​នឹង​កំពុងកាន់​ប្រើប្រាស់​អត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ​សញ្ជាតិ​ខ្មែរ​អស់​សុពលភាព មាន​កាតព្វកិច្ច​មក​បំ​ពេញ​បែបបទ​សុំ​ធ្វើ​អត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ​សញ្ជាតិ​ខ្មែរ​ទុតិយតា នៅ​ប៉ុស្តិ៍នគរបាល​រដ្ឋបាល​ដែល​ខ្លួន​តាំង​ទីលំនៅ​អចិន្ត្រៃយ៍​។​
Please link here: http://www.sithi.org/admin/upload/law/2011_06_2011_Sub%20Degree%20No.132%20on%20Issuing%20Duplicate%20Cambodia%20Identify%20Card_KHM.pdf

.......................................................
 Law Journal of Cambodia(LJC) is a non-political and independent team who volunteer working for disseminating laws and informaton regarding development and human rights situation in Cambodia. All comment or idea of LJC cannot be claimed in front of court and other purpose. LJC just provide ways for people to understand the context of law and other issues. LJC wants people to understand the law and live in peaceful means. If you need inquiry, please drop your e-mail to cambodianlawjournal@gmail.com. Welcome all comments on this blog 
 ព្រឹតិ្តច្បាប់កម្ពុជា (ព ច ក)គឺជាក្រុមឯករាជ្យ និងមិនមែនជាបក្សនយោបាយទេ ជាក្រុមស្ម័គ្រចិត្តដែល ធ្វើការ​ សម្រាប់ធ្វើ ការផ្សព្វផ្សាយអំពីច្បាប់ និងព័តមាន ដែលទាក់ទងនឹងការអភិវឌ្ឍ និងស្ថានភាព សិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា។ រាល់មតិ យោបល់នៅក្នុងព្រឹត្តនេះមិនអាចយកទៅធើ្វជាអំណះ អំណាង ចំពោះមុខ តុលាការ រឺក្នុងគោលបំណងអ្វីផ្សេងទៀត ឡើយ។ ព​ ច ក​ គ្រាន់ផ្តល់នូ​វ​ចំណេះដឹងច្បាប់ និងចំណេះដឹងផ្សេងៗទៀតដល់ប្រជាពលរដ្ឌប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនលោក អ្នកចង់ដឹងព័តមានបន្ថែមអំពី ព ច ក សូមផ្ញើអីម៉ែលមកយើងខ្ញុំ។​ យើងខ្ញុំសូមស្វាគមន៌រាល់មតិលំអដល់ ព ច ក៕

Thursday, November 17, 2011

Update from Cambodia’s CSOs on the draft Law on Associations and NGOs


Core group of NGO Law sent letter to development partners to inform about the restrictive freedom of association in Cambodia. PLEASE SEE THE CONTENT BELOW

Dear Development Partners,

The  4th  draft of the Law on Associations and NGOs (LANGO) is confirmed  by the Ministry of Interior (MOI) as being completed and endorsed by its leadership.  We also heard from reliable high level sources of the MOI that:  

·         The 4th draft has been approved by MOI Minister and DPM  subject to very small wording review/comments
·         The MOI will submit a note to the  leadership of the RGC  requesting clearance and budget for large scale meeting with CSOs (MOI intends to use own budget to host this meeting)
·         The meeting may happen in mid-December unless otherwise advised by the leadership of the RGC
·         It is also believed that the MOI may share  the 4th draft publicly 4 days prior to  the consultative meeting

 While we thank the DPs for hearing and sharing our concerns, we feel that it is important that we share with you a briefing note on the perspectives of CSOs on this issue at this critical time of the LANGO processing stage. These perspectives are discussed and prepared by the Core Group on the LANGO as per the attachment. 

We trust this updated information will better inform the DP community about the status of the LANGO and CSO’s perspective on this matter.



.......................................................
 Law Journal of Cambodia(LJC) is a non-political and independent team who volunteer working for disseminating laws and informaton regarding development and human rights situation in Cambodia. All comment or idea of LJC cannot be claimed in front of court and other purpose. LJC just provide ways for people to understand the context of law and other issues. LJC wants people to understand the law and live in peaceful means. If you need inquiry, please drop your e-mail to cambodianlawjournal@gmail.com. Welcome all comments on this blog 
 ព្រឹតិ្តច្បាប់កម្ពុជា (ព ច ក)គឺជាក្រុមឯករាជ្យ និងមិនមែនជាបក្សនយោបាយទេ ជាក្រុមស្ម័គ្រចិត្តដែល ធ្វើការ​ សម្រាប់ធ្វើ ការផ្សព្វផ្សាយអំពីច្បាប់ និងព័តមាន ដែលទាក់ទងនឹងការអភិវឌ្ឍ និងស្ថានភាព សិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា។ រាល់មតិ យោបល់នៅក្នុងព្រឹត្តនេះមិនអាចយកទៅធើ្វជាអំណះ អំណាង ចំពោះមុខ តុលាការ រឺក្នុងគោលបំណងអ្វីផ្សេងទៀត ឡើយ។ ព​ ច ក​ គ្រាន់ផ្តល់នូ​វ​ចំណេះដឹងច្បាប់ និងចំណេះដឹងផ្សេងៗទៀតដល់ប្រជាពលរដ្ឌប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនលោក អ្នកចង់ដឹងព័តមានបន្ថែមអំពី ព ច ក សូមផ្ញើអីម៉ែលមកយើងខ្ញុំ។​ យើងខ្ញុំសូមស្វាគមន៌រាល់មតិលំអដល់ ព ច ក៕

Tuesday, November 15, 2011

Graft complaints ‘piling up’



Graft complaints ‘piling up’



  • PDF
111115_01b
Anti-Corruption Unit chief Om Yentieng speaks yesterday.
Photo by: Pha Lina





The Anti-Corruption Unit had been overwhelmed with complaints and lacked the resources to adequately investigate allegations, ACU chief Om Yentieng admitted yesterday.


Speaking after the swearing-in of more than 70 national police officers as ACU judicial officers, Om Yintieng said he recognised there were critical weaknesses in the operations of the year-old unit.


“We know we do have not enough officers to investigate all these complaints, so our new sworn-in police officers will help our work,” he said. “We have very little operational forces, so it makes our investigations slow.”


Complaints needing investigation were piling up, Om Yentieng said, although he could not offer a precise number of complaints awaiting action.


The addition of 74 national police officers would improve work in the provinces, he said, adding that people outside Phnom Penh knew very little about the ACU’s work -– a shortcoming it vowed to change.


About 200 officials worked with the ACU, which had been fully operational for only about one year and had chiefly been focused on drug-related cases, Om Yentieng told reporters.


The first high-profile ACU drug case involved the January arrest of Moek Dara, former secretary-general of the National Authority for Combating Drugs. The disgraced former three-star general was charged with dealing drugs and taking bribes as part of a larger drug racket. He goes to court on Thursday. 


“The arrest of Moek Dara is a key to the arrest of more drug criminals,” Om Yintieng said. 


The ACU chief also praised the work of corruption investigators to date.


“Each investigation has been precise,” he said, adding that at the recent trial of former Banteay Meanchey police chief Hun Hean and his deputy Chheang Sonn, lawyers for the accused drug criminals could not argue the ACU’s watertight case against them. 


“They could only ask the court to reduce their clients’ sentences,” he said.


Moek Dara had 38 separate drug charges stacked against him and, given his high-ranking position, “only one or two convictions out of 38 charges will spell a lifetime in prison for him,” Om Yintieng said. 


“This is a big case . . . and shows the capacity of our court system,” he said.


Yim Sovan, spokesman for the opposition Sam Rainsy Party, said he did not believe the ACU’s work was effective. “Corruption is everywhere, from the top to the bottom,” he said. “ACU is just to hide the corruption of senior and powerful officials.”

Powered By Blogger